Na wat een goede nachtrust moest zijn, waren we al vroeg wakker… Boven ons bed zat een klein raampje zonder iets ervoor. Dit betekent dat het licht wordt zodra de zon opkomt. Dan moet ik zeggen dat het ook niet echt goed donker was in de kamer. Daar kwam nog bij dat Robin eigenlijk de badkamer niet in wilde. Dit begon gisteren al. Ze opende de deuren naar de badkamer en zag een salamander van zo’n 20 cm op de muur zitten. Het beest deed niks, maar joeg Robin toch de stuipen op het lijf. Ik vond hem ergens wel grappig. Vervolgens kroop hij achter de lamp en zagen we hem niet meer. Was hij weg? Het antwoord kregen we toen Robin ging douchen. Hij zat inmiddels achter het toilet. Verstopt onder een handdoek. Ik kon er wel om lachen, maar Robin was er wel klaar mee. Waarschijnlijk zullen jullie dat wel snappen. Vanochtend hebben we hem niet meer gezien. Misschien in een tas….? Haha, nee dat kan niet. We hadden de badkamer deuren dicht gedaan.

Gisteren hebben we een ronde over het eiland gedaan. Vandaag wilden we nog gaan snorkelen aan de westkust. We reden dus in de richting van money bar. Uiteindelijk hadden we de bar gemist en eindigden we iets verderop. Het water zag er hier net zo mooi uit, dus besloten we hier te gaan snorkelen. Robin ging als eerst het water in. Er was voor nu nog niet zoveel te zien. Veel verder dan een platte vis kwam ze niet. Ik waagde het er daarna op. Helaas weinig succes. Net als de vorige keer sloot de duikbril niet goed aan en liep er iedere keer water in. Beetje lastig als je wilt snorkelen. Op allerlei verschillende manieren probeerde ik het te laten werken. Helaas zonder succes. Robin is daarna nog een keer gegaan (we hadden maar 1 snorkel) en ging toen wat dieper. Hier zag ze ook meer en wat grotere vissen. Ik heb vooral genoten van het mooie water en later nog van de chille raggae van twee hippies naast ons.

De rest van de dag hebben we niet heel bijzondere dingen gedaan. We hebben de auto ingeleverd en zijn wat gaan eten. We liepen weg van het centrum en vonden een leuk tentje ergens in een zijstraat. We bestelden allebei een broodje wat goed smaakte. Ik had met kip en Robin met drie soorten kaas. Het lekkerste vond ik nog dat het broodje goed belegd is met groenten. Bij de typisch Mexicaanse gerechten zijn deze namelijk schaars… Met een gevulde maag hebben we nog even op het plein gezeten voor we naar de ferry liepen.

Bij de ferry aangekomen kregen we (wederom) te maken met de typisch Mexicaanse informatievoorziening. Deze is echter niet moeilijk om uit te voeren. Je doel is vooral zo min mogelijk informatie te geven over de reis. Wij kwamen boven bij de route naar onze ferry. We konden er alleen nog niet langs en zagen een vaag gevormde rij. Geen medewerkers te bekennen die iets organiseren. Uiteindelijk na een minuut of 10 konden we doorlopen en werden onze kaartjes gecontroleerd. Nu nog wachten op de boot. Deze zou om 16.00 vertrekken. Uiteindelijk stonden wij nog steeds boven te wachten, terwijl de vorige lading mensen nog uitstapten. Vertraging is geen probleem. Het probleem zit hem meer in dat we niks te horen krijgen. Je weet niet hoe lang je nog moet wachten. Hetzelfde probleem hadden we aan de overkant (in Playa del Carmen) weer bij de bussen. Op het informatiebord stond onze bus wel, maar niet vanuit waar (perron/platform) deze vertrekt. Wij zouden 17.45 vertrekken. Om 18.00 nog steeds geen bus. Geen medewerker die iets weet. Iedereen roept maar wat. En wij weten niet wat we kunnen verwachten.

Uiteindelijk kwam iets over zessen een bus aanrijden en vervolgden wij onze reis naar Cancun. Terug naar de plek waar het allemaal begon. Hier aangekomen dropten we onze spullen in het hotel en liepen we een stukje terug naar parque las Palapas. Hier was een grote markt/kermis/festival achting iets. Een ding wisten we wel, dat het er erg gezellig uitzag. We hebben hier de rest van de avond doorgebracht. Nog iets gegeten in een zijstraat en daarna het park/plein over. We zagen veel mensen verzamelen rondom een podium. Vast en zeker een act. We stopten om even te kijken. Het was de clown die waarschijnlijk een of andere act ging opvoeren. Sta je rustig te kijken, valt het oog van de clown ineens op mij (niet letterlijk, duh…). Ik zal er als gringo natuurlijk wel tussenuit springen. En ja hoor, hij komt naar ons (mij, Robin zat veilig op de grond) toegelopen. Ondertussen grappen te maken. De helft begreep ik niet eens, aangezien het in het Spaans was. Ik had echter maar één wens en dat is dat ik niet meer hoefde naar het midden. Ik kwam er goed vanaf. Waarschijnlijk een beetje voor schut gezet, maar dat kan ik wel lijden. De avond sloot ik af met een zakje erg lekkere churros als toetje. Nog maar 2 dagen te gaan hier voor we weer naar Nederland vliegen.