We hebben tot nu toe pas 2 dagen in Porto, maar vinden het nu al een fantastische stad. Als ik nog een keer mag kiezen of ik naar Lissabon zou gaan of naar Porto, dan zou ik eerder neigen naar Porto. Is het dan überhaupt een aanrader om naar Lissabon te gaan? Ja, dat zeker wel. Als je slechts een paar dagen wil gaan, dan zou ik echter eerder voor Porto kiezen. Heb je langer de tijd, dan zou ik gewoon beide steden kiezen. Het verschil in de steden zit hem vooral in de sfeer. Ik vond dit in Lissabon al goed, maar in Porto is er naar mijn (ons) idee een meer relaxte sfeer. Dit maakt het heerlijk om door de straten van Porto te wandelen. Het ligt er dan wel aan waar je zit. Ons appartement ligt iets buiten het centrum; ongeveer op 30 minuten loopafstand. Je merkt dat de sfeer steeds gezelliger wordt als je in het centrum komt. Nog zo’n leuk ding. In Lissabon hebben we gegeten bij mr. Tapas. Deze man is ook ontwerper en was zich aan het verdiepen in het Nederlandse woord gezellig. Er is namelijk niet echt een vertaling van het woord gezellig. Je kan gezellig dan ook op veel manieren gebruiken. Wij zeiden al tegen elkaar. Deze man moet naar Porto komen. Porto is namelijk gezellig.

Onze dag begon vandaag met een ontbijt in het appartement. In de hostels ontbijt ik normaal niet, tenzij dit bij de prijs inbegrepen is. Bij het appartement hebben we ook geen ontbijt, maar de Lidl is op 8 minuten loopafstand. Onze dagen hier starten dus met een wandeling naar de Lidl. Hier halen we verse broodjes en kunnen we rustig aan tafel ontbijten. En wat is een ontbijt zonder een broodje met kipfilet en de andere met pindakaas. Ja, goed gelezen, pindakaas. Ik kwam een pot calvé pindakaas tegen in Lissabon en kon deze niet laten liggen. Na het ontbijt zijn we met de metro en daarna trein naar het strand gegaan. In Porto zelf zal je geen strand vinden, ondanks dat de stad wel aan de Atlantische Oceaan grenst. Je kan wel met de metro/trein bij verschillende stranden komen. Wij kozen voor twee zuidelijke stranden. Terwijl we in de trein zaten, kwam op een van de stations een oud vrouwtje naar binnen en ze ging naast mij zitten. Geen probleem natuurlijk. Op een gegeven moment begon ze in het Portugees tegen ons te praten. Wij probeerden haar duidelijk te maken dat we het niet snapten. Ze praatte echter gewoon door… Ik dus via google translate in het Portugees laten zien dat we geen Portugees praten. Maakt niet uit, ze lult gewoon door. Wij hadden zoiets van het zal wel… Vervolgens kwamen we bij het station aan waar wij eruit moesten, begon ze weer. Wij dus weer dat we haar niet begrepen. Gelukkig vertaalde iemand die achter ons zat: “She says you need to have the next station.” Oké, maar wij moeten er hier uit. “Owh, you better hurry.” Joh, dat proberen wij te doen…! Wij dus snel naar buiten. Dit scheelde niet veel, want de deuren gingen weer bijna dicht, zodat de trein verder kon. Toch nog net gered.

Wij vervolgens naar het strand gelopen. Dit was nog geen 5 minuten lopen vanaf het station. Al snel merkten we dat het weer hier wel weer anders was. In de trein zagen we dat de temperatuur al gedaald was van 27 graden in Porto naar 23 graden hier. Ook voelden we een stevige zeewind toen we de trein uitstapten; drie keer raden wie er geen trui bij zich had, maar het wel koud vond. Als je eenmaal maar aan het wandelen was, was de wind wel lekker verkoelend. Je merkte het ook direct als de wind even ging liggen dat het toch best wel warm was. Het nadeel van deze strandtocht (haha, met wind), was dat we een half uurtje (naar het volgende strand) met de zon in onze nek liepen. Voor mij betekent dit vooral veel blijven insmeren, want voor je het weet ben je verbrand… Het was een lekker stukje lopen. Er stond op borden aangegeven dat je een route kon lopen door de duinen heen. We liepen inderdaad door zandheuvels. Om er mee te pronken als mooie duinen vonden we net iets te. Het zag er vooral kaal en saai uit. Bij het tweede strand aangekomen veranderde er niet heel veel. Het waren niet de mooiste stranden die ik gezien heb. Na een stevige wandeling, zijn we weer teruggelopen naar het station en namen we de trein terug.

Weer in Porto aangekomen, was het lunchtijd. Elke stad heeft vaak gerechten die typisch bij die stad horen. Zo ook in Porto. Hier moet je echt het gerecht: francesinha gegeten hebben. Wat is dit dan vraag je je vast af? Het werd omschreven als de croque monsieur (oftewel een tosti) van Porto. Het gerecht bestaat uit boterhammen gevuld met iets van vlees (ham/chipolata/ossenhaas/varkenshaas o.i.d.) en worst. Dit alles wordt belegd met kaas en vervolgens gegratineerd. Traditioneel wordt het geserveerd in een saus op basis van kruiden, tomaat en bier. Als bijgerecht wordt friet geserveerd. In sommige gevallen (bij ons ook) leggen ze bovenop een gebakken ei. Misschien lijkt het niet helemaal lekker, al kan ik mij dat niet voorstellen, maar het smaakt heeeeerlijk! Wij hebben het gegeten in een café/kroeg waar wij anders nooit naar binnen zouden zijn gegaan. Vervolgens bestelden we het gerecht en wat was het lekker. Het hele gerecht paste zo goed bij elkaar. De gesmolten kaas, de heerlijke tomatensaus en de vulling zorgden voor een goede maaltijd. De friet daarentegen smaakte niet als friet. Het was niet lang genoeg gefrituurd. Ze zien er ook een beetje bleek uit (zie foto). Al moet ik zeggen dat wanneer je er een aantal samen pakt en door de saus heen haalt, het best goed smaakt. Niet als friet, maar gewoon meer als gekookte aardappel. Toen we halverwege de tosti waren, kwam de eigenaar met een jus kan met meer saus erin aanlopen. Hij vroeg (denk ik) of wij nog wilden. Wij gaven aan dat het wel goed was zo. Oké, en hij schonk zo meer saus over de saus. Zo van, het was geen vraag er hoort gewoon meer op…

Na een goede (en stevige) lunch, liepen we weer naar de kade van het Ribeira district. We wilden vanuit hier een boottocht over de rivier nemen. Voor 15 euro p.p. konden we een half uurtje later al de 6 bruggen tocht doen. Deze tocht duurde zo’n 50 minuten. Prima. Ik dacht eerst dat de toch lang geen 50 minuten kon duren. We voeren namelijk als eerst naar de Ponte Luis I (de befaamde brug van Porto). Dit is een zusterbrug van de Maria Pia-brug. Beide bruggen zijn o.a. ontworpen door Théophile Seyrig. De Maria brug is ontworpen in samenwerking met Gustave Eiffel, ook wel bekend van de Eiffeltoren. In beide bruggen zie dan ook dezelfde stijl terugkomen. Toen we onder de Ponte Luis I voeren, zagen we al snel meer bruggen. Ik kon mij dan ook niet voorstellen dat de trip 50 minuten duurde. Na 5 bruggen, draaiden we om en hadden we nog 1 brug te gaan. Deze lag aan de andere kant van de stad. Dat maakt de tocht natuurlijk een stuk langer. Het boottochtje was wel lekker om te doen. Net als altijd wel belangrijk om goed te blijven smeren. Je zit namelijk een lange tijd in de volle zon. Het was al wel in de namiddag, dus was de zon een stuk minder sterk. We hadden nog niet zo’n zin om te gaan eten, dus besloten we nog even wat te drinken op een plein. Hier genoten van een aardbeien Sangria tijdens het spelen van een spelletje.

We sloten de dag af in een tapasbar. Hier serveerden ze een van mijn lievelingsgerechten van Potugal, namelijk batatas fritas. Ergens hoop ik iedere keer weer dat ze dan een beetje friet serveren met het gerecht, maar iedere keer wordt ik teleurgesteld. Bij elke tapas bar waar wij gegeten hebben, krijg je die vette chips geserveerd. Ik kan er nog steeds niet bij waarom je dat zou doen. Serveer dan gebakken aardappels ofzo, maar geen chips. Dat hoort niet bij je maaltijd. Het grappige is dat alle restaurants pronken met het feit dat het home made is. Ja, dat zal vast. Doe mij maar zelfgemaakte aardappel in plaats van chips. De eerste portie aten we nog op, maar bij de tweede portie hadden we er geen zin meer in. Gelukkig was de rest van het eten erg lekker. Ik bestelde een broodje met varkensschenkel en biefstuk. Robin bestelde kabeljauw burgers (alleen de burger blijkbaar) en een kaasplankje. Wat eigenlijk ook niet mag ontbreken als je in Porto bent, is genieten van de wijn uit Porto. Nu had ik de afgelopen dagen überhaupt niet echt behoefte aan alcohol. Met het warme weer wilde ik vooral water. Nu las in in reviews dat de wijn in deze bar wel goed moest zijn. De eerste slok was even wennen, aangezien rode wijn niet koud geserveerd wordt. Hoe meer je proeft, hoe beter de smaak wel werd. We sloten af met toetjes. Voor Robin een stuk chocolade gebak, voor mij een caramel delight en voor ons beiden een cookie. Het gebakje was lekker, maar wel een beetje stevig. Een soort brownie vond Robin. Mijn caramel delight was letterlijk een bakje vol karamelsaus met wat stukken chocolade cake/brownie erin. Het cookie was een dubbelgevouwen wafel met karamel erin. Dit alles was wel lekker, maar jeetje wat was het zoet. Vooral de caramel delight. Dit zou de tandarts niet goedkeuren…