Dag 2 in Lyon is aangebroken en ik ga verder waar ik gisteren geëindigd ben. We sloten onze eerste avond af in het hostel en ontmoetten hier een aantal Franse mensen (Tony en Axel). Dit begon best lullig eigenlijk. Je komt er eerst vaak achter hoe iemand heet en daarna waar hij/zij vandaan komt. Dus wanneer ik dit aan Tony vroeg, zei hij: Raad maar! Hij zag er Aziatisch uit, dus meteen begonnen ik (lekker bevooroordeeld :P) met Chinees of Taiwanees ofzo. Eerst moest hij erg hard lachen. Luister naar mijn accent vertelde hij (in het Engels). Toen hoorde je wel duidelijk dat hij Frans was. Zijn overgrootouders kwamen wel uit Cambodja, maar hij weet niet beter dan dat hij Frans is. Goed begin van het gesprek.

Vervolgens spraken we over de reis die wij maakten. Ik gaf hierbij ook aan dat ik het jammer vond dat de Fransen niet veel deden met hun bier. Ze drinken wel bier, maar hebben niet veel speciale bieren ofzo. Hij gaf ook aan dat je dan verkeerd zit. Als je echt wilt mengen met de Fransen, dan moet je wijn drinken. Is goed, als jij het zegt. We zijn die avond dus verder gegaan op de wijn, maar het smaakte niet bijzonder ofzo. Dit is ook wel logisch, aangezien de wijn uit een doos kwam… Dit was meer een soort dubbelfris met een beetje alcohol.

De volgende dag startten we met een bezoek aan de Notre Dame de Fourvière. Misschien denk je nu, huh, de Notre Dame staat toch in Parijs? Schijnbaar wordt deze naam voor meerdere kathedralen gebruikt. De kathedraal staat op een heuvel en biedt naast een mooie kathedraal, ook een fantastisch uitzicht over Lyon. Uit nieuwsgierigheid ben ik ook maar naar binnen gegaan. Schijnbaar was er op dat moment een dienst gaande. De pastoor (denk ik?) zette een lied in. Vervolgens begon het koor ook te zingen. Ondanks dat ik er niks van verstond (het was in het Frans), klonk dit zo mooi. Ik besloot dus maar te gaan zitten en te blijven luisteren. Ik heb hier zo’n 20-30 min (tot het einde van de dienst) gezeten. Ik zou niet eens weten hoe lang het precies is. Ik heb in ieder geval al die tijd mijn mond kunnen houden. Ik heb alleen maar stil gezeten en geluisterd. Ik heb helemaal niks met het christelijke geloof, maar op de een of andere manier had dit iets magisch. Ik heb er echt van genoten. Niet dat ik nu ineens gelovig word ofzo. Het was denk ik vooral de omgeving wat al indruk maakte met daarbij opgeteld de fantastische akoestiek.

Na de kathedraal liepen we door naar Théâtre Gallo Romain. Dit is een oud theater uit de Romeinse tijd. Het is niet heel bijzonder ofzo; vooral als je het vergelijkt met (bijvoorbeeld) het Colosseum. Toch was het wel even leuk om doorheen te lopen. Dit vooral omdat we er toch waren. Vanuit hier zijn we doorgelopen naar een park in Lyon. Parc de la Tête d’Or. Dit park werd aangeraden door o.a. Tony (van het hostel). Eenmaal aangekomen viel het park erg tegen. Het was vooral erg droog en verdord. Het leek niet echt goed bijgehouden. Wat wel jammer was, want het had wel de potentie om een goed park te zijn.

We zijn uiteindelijk teruggegaan naar het hostel en hebben hier even gerust. Na een korte stop, zijn we in de auto gestapt en reden we een stukje (30 min ofzo) uit Lyon. Op de heenweg zagen we op deze plek namelijk veel wijngaarden. Natuurlijk kun je niet naar Frankrijk zijn geweest zonder hier een kijkje te nemen. De wijngaarden stonden op een heuvel en bleven maar doorgaan. We wisten niet precies of we hier wel mochten zijn, maar zijn maar gewoon omhoog gereden. Een weg met veel bochten en smalle paden. Uiteindelijk boven aangekomen hadden we wel prachtige uitzichten. Het maakte niet uit waar je keek, maar tot in de verste verte zag je wijngaarden. Wij wilden ook nog naar een proeverij om te proeven of kopen, maar deze waren helaas al gesloten. En nadeel van een berg/heuvel opgaan, is dat je ook weer naar beneden moet. Ik moet zeggen dat dit wel zenuwslopend was. De smalle kronkelige weggetjes naar boven zijn goed te doen; wanneer je dezelfde wegen naar beneden moet is het wel wat angstiger. Ik zie het maar als een mooie uitbreiding van mijn rijvaardigheid.

In de avond aten we in het oude kwartier van Lyon. Dit gedeelte van de stad staat vol met terrasjes in smalle straatjes. Erg leuk om doorheen te lopen en natuurlijk wat te eten. Aangezien je in Frankrijk echt wijn hoort te drinken (Tony, 2020), moesten we dit hier ook maar doen. We bestelden dus maar een goede witte wijn. Althans, dit vroegen we aan de serveerder. Het was een droge witte wijn, die fruitig was, met een volle ronde smaak. Het klinkt naar mijn idee altijd een beetje stom, maar wanneer je de wijn proeft, snap je wel waar hij het over heeft. Als ik deze wijn vergelijk met de wijn die wij in het hostel dronken, smaakt deze echt honderd keer beter. Alleen al het serveren van de wijn vond ik grappig. De ober liet eerst de wijn zien en vertelde kort met welke wijn we te maken hadden. Vervolgens schonk hij een glas een beetje in, zodat ik het kon proeven. Wanneer ik goedkeuring gaf, schonk hij beide glazen goed in en zette hij de fles bij ons neer. Bijzonder hieraan was ook dat hij bij het openen van de fles aan de kurk rook. Ik wist niet precies waarom dit was, maar dacht dat hij zo misschien de houdbaarheid van de wijn controleert. Na dit nagevraagd te hebben, bleek dit inderdaad correct.

• 

• 

• 

In de avond zijn we teruggegaan naar het hostel. Hier zaten we (Ahmet en ik) aan de bar wat te drinken. Verder was er helaas niemand. Wel hoorden we boven iemand gitaar spelen en zingen. Nieuwsgierig als ik was, ben ik toch maar een kijkje gaan nemen. Hier zaten Axel (die wij eerder ontmoet hadden) en Freida of Ytin. Freida en Ytin zijn dezelfde persoon, maar ze heeft schijnbaar twee namen. Ze kwam in ieder geval uit Taiwan. Ze vroeg of ik ook wat kon spelen en aangezien ik wel gitaar kan spelen, hebben we samen wat muziek gemaakt. Freida (Ytin) kon helaas niet zo goed zingen, maar Axel daarentegen wel. De rest van de avond hebben we vooral plezier gehad in het muziek maken. Er kwam uiteindelijk nog een tweede gitaar bij, waarop Freida meespeelde. Zo zie je maar weer hoe muziek mensen bij elkaar brengt!