Stukje bij beetje komen we steeds dichter bij het einde van onze reis. We zijn vertrokken uit Nice en zijn nu onderweg naar Lyon. Na ongeveer 450 km rijden, komen we aan in de stad. Het eerste wat opvalt zijn de twee rivieren die het stadscentrum omsingelen. De Rhône en Saône komen namelijk samen bij Lyon. Het was nog een best lang stuk rijden naar ons hostel. Dit hebben we vervolgens in de afgelopen dagen ook wel gemerkt… Het is ongeveer 2,5 km lopen naar het stadscentrum van Lyon. Dit is natuurlijk lekker, maar ook best een eind. Wel vervelend als je dan iets vergeten bent… 

Eén van de dingen die (uiteraard) op mijn lijstje staat bij een bezoek aan Lyon is een bezoek aan het Hard Rock cafe. Het eerste wat opvalt is (vooral in tegenstelling tot Nice), hoe mooi het gebouw eruit ziet. Het cafe is erg breed en heeft een grote rock shop. Als eerst maar begonnen met het uitzoeken van een nieuw shirt. Ik merk inmiddels wel dat dit een stuk lastiger wordt. Ze blijven hun collectie wel vernieuwen, maar inmiddels heb ik zoveel shirtjes verzameld dat ik ook steeds meer duplicaten krijg. Dit is natuurlijk geen probleem, maar het zou toch wel leuk zijn om verschillende shirtjes te hebben. 

Na het kopen van een nieuw shirt, konden we gaan genieten van het voortreffelijke eten van Hard Rock. Dit begint met het opnemen van de bestelling. Hier liep ik voor het eerst in al mijn Hard Rock bezoeken tegen een probleem aan. De serveerster sprak geen Engels… Ik was vooral erg verbaasd. Hard Rock is natuurlijk een Amerikaanse keten. Tot zover heb ik altijd personeel gehad dat goed Engels sprak. Soms met een accent, maar zelfs dat weten ze vaak al best goed te verbergen. Je zag ook aan haar dat ze het enigszins ongemakkelijk vond, omdat ze ons niet goed begreep. Geen probleem natuurlijk. Ik probeerde half in het Frans, half in het Engels en tussendoor een woordje Spaans (vraag me niet waarom…) om een bestelling te plaatsen. Dit verliep al soepel met het bestellen van bier. Uiteindelijk snapte ze dat ik wilde weten welke soorten ze hadden. Toen kon ik duidelijk maken wat we wilden eten (spareribs in mijn geval) en een Leffe van de tap. 

Vervolgens kwam het eten en liep ik tegen een tweede schrok aan. Mijn friet was koud… Ik kan mij niet herinneren dat ik bij Hard Rock ooit mijn eten heb teruggestuurd. Ik wilde natuurlijk wel warme friet, dus de serveerster geroepen. “My fries are cold, can I get some new ones?” Owhja… ze kan geen Engels. Uhm… “Mon pommes es froid”. Dat begreep ze wel. Snel kregen we gloeiend hete (waarschijnlijk net uit het vet) friet. Goede services weer. Inmiddels had ik mijn drankje op en werd ik al bijna angstig een nieuwe te bestellen. Ik de serveerster dus gewenkt. Ik wilde het meteen goed doen deze keer. “Je voudrais un Southern Rock avec un glass”. Ik geef je even bedenktijd. Zou ze dit begrijpen of niet? Lees verder om erachter te komen. Nee, natuurlijk niet. Oke, makkelijker maken: Un Southern Rock. Nog steeds begreep ze het niet. Na drie keer herhalen begreep ze het eindelijk. Ik gaf nogmaals aan: et avec un glass. Als je het glas erbij besteld, mag je die meenemen naar huis. Aangezien Ahmet van alle cafés in Frankrijk de glazen spaarde, wilden we deze ook. Wanneer ik terugkom van het toilet, stond mijn drankje er wel, maar niet in het juiste glas… Zucht… Op naar de bar. Ook de barvrouw snapte het niet en ze riep de manager. Gelukkig spreekt hij wel Engels. Zo kreeg ik een nieuw glas. 

Tot zover is alles nog goed opgelost. We bleven nog wat drinken en ik bestelde nog een cocktail en we wilden er een portie nacho’s bij. De serveerster durfde volgens mij bijna niet eens meer te komen, bang dat ze mogelijk weer een foutje maakt. Bij de nacho’s vroeg ze nog welke. Big or half. Ik snapte het niet, maar schijnbaar kun je hier ook een kleine portie bestellen. Ik gaf dus aan de normale te willen. Dit leek ze niet helemaal te begrijpen (gaan we weer…). Nogmaals: just the normal ones. Oooooh, oke. Netjes kregen we de juiste drankjes geserveerd. Vervolgens was het 10 minuten wachten, 20 minuten wachten. Nog steeds geen nacho’s. Dit duurt normaal nooit zo lang. Uiteindelijk waren we wel klaar met wachten en ging ik afrekenen. Ik wilde hier dan aangeven dat we de nacho’s niet gekregen hebben. Kijk ik de bon na, staan de nacho’s er gewoon helemaal niet op! Logisch dat we niks kregen… 

De avond hebben we afgesloten met een drankje aan de bar in het hostel. Hier meteen een van de leuke dingen van een hostel meegepakt. Er komen vaak veel (vaak jongere) reizigers. Je ontmoet dus makkelijker nieuwe mensen. Zo kwamen we in gesprek met twee Fransen. Al snel kwam er een Japanner bij, nog een Franse jongen, iemand uit het Verenigd Koninkrijk en een meisje uit Mexico die toevallig in Nederland woont. In de avond over van alles en nog wat gepraat, maar hier kom ik in mijn volgende blog wel op terug. In ieder geval afgesloten met een leuke avond! 

Ik zie trouwens net dat ik nagenoeg geen foto’s heb van de dag. Alleen die van de blog banner. Oeps…