How can you be like that…?

Het einde van een lange rit is eindelijk daar en we zijn weer gesetteld. In plaats van een camping, hebben we nu weer een hostel tot onze beschikking. Hoe ideaal ik een camping ook vind, moet ik zeggen dat een hostel toch ook wel lekker is. Al is het maar de airco die aan staat. Wat wel een nadeel was aan dit hostel, is de badkamer. We liggen op een slaapzaal met 10 bedden. Voor al deze mensen is 1 badkamer beschikbaar. Hierin staat één toilet, één wastafel en twee douches… Je snapt wel dat dit te klein is voor 10 mensen. Vooral in de ochtend. Nu had ik mazzel dat ik op tijd wakker was en de eerste was. Dan is in ieder geval alles nog schoon, maar nog belangrijker: ik hoef niet te wachten.

We zijn als eerst een stuk over de Promenade des Anglais gelopen. Deze boulevard sterkt zich uit langs de kust van Nice. Kun je je nog herinneren dat ik met de camping het ‘oude camping gevoel’ kreeg? Ik heb dat ook met een boulevard als deze. Je loopt langs de stranden, ziet overal palmbomen en het stikt er van de toeristen en terrasjes. Het deed mij nog het meest denken aan een plaats als Salou. Na een minuut of 20 lopen, kwamen we uit bij een bakkerij waar we naartoe wilden. Deze bakkerij scheen vooral goede croissants te maken; dit moesten wij natuurlijk proeven. Helaas waren de croissants net op, maar er zaten al nieuwe in de oven. Als we 5 minuten wachtten, konden we daarna genieten van een goede (als het goed is) croissant. Gelukkig stelt de wachttijd niks voor en is het het wachten ook nog eens waard. Ik heb nog nooit een croissant als deze gehad. Je zag ten eerste al dat hij handgemaakt is. Dit kwam vooral omdat de croissant er niet perfect uit zag. Er zat wel een boter smaak aan, maar deze overheerste niet. Ook was hij wel zoet, maar niet suikerzoet. En om het af te maken was hij nog warm, omdat ze natuurlijk net uit de oven kwamen.

Na een goed ontbijt, liepen we naar het oude gedeelte van Nice. Hier kwamen we per toeval bij de bekende bloemenmarkt in Nice. Ik had hier wel over gelezen, maar was er niet bewust naar opzoek. Aangezien niet niet bijster veel interesse heb in bloemen, was ik hier wel snel doorheen. Wanneer je iets doorloopt, kom je ook nog andere kraampjes tegen. Zo heb ik bijvoorbeeld een portie zwarte olijven gekocht. Dit waren niet die neppe olijven die je vaak geserveerd krijgt. Deze zijn vaak glad en zien er mooi uit. Het blijkt dat dat gewoon groene olijven zijn die zwart gekleurd zijn. Deze zien er daarentegen helemaal niet mooi uit. Ze zijn oud en gerimpeld, maar je weet dan wel dat je de goede hebt. Dit proef je ook direct als je ze eet. Dit was erg lekker.

Uiteindelijk kwamen we uit bij een kraampje waar ze socca verkopen. Dit is volgens het internet een typisch niçoise gerecht. Het is een pannenkoek van kikkererwten meel. Ik wilde dus een portie halen en ging netjes in de rij staan. De verkoopster was echter nogal langzaam, waardoor het erg lang duurder. De tweede verkoopster nam uiteindelijk het heft in handen en verhoogde het tempo. “People for socca over here!” Zij was een stuk vlotter in het serveren. Terwijl wij een rij vormden voor de socca, kwam er een oud vrouwtje tussendoor. Ik vroeg mij al af of zij wilde voorkruipen en ja hoor, ze probeerde het. De verkoopster kapte het eerst af, waarna ik dacht mooi, dan gaat ze wel weg. Maar nee hoor, de verkoopster had schijnbaar iets anders gezegd en gaf haar de socca… Gelukkig is dit geen probleem, want er was nog een beetje over. Een andere man die aan de andere kant van de kraam stond om iets te halen, bestelde een ander gerecht en wilde daarbij socca. En geloof het of niet, maar de man die er net aan kwam lopen kreeg het nog ook! Mensen achter mij reageerden ook al verontwaardigd vanwege het feit dat wij netjes in de rij wachten. Ik had al zoiets van stik er maar in. Ben dus weggelopen en heb de socca daar maar laten zitten. Liever niks, dan mijn geld aan zo iemand geven. Hoe kun je zo zijn…?

We besloten dus maar door te lopen naar een goede ijssalon. Nu denk je bij Nice waarschijnlijk niet meteen aan ijs, maar ze schijnen goed Italiaans ijs te verkopen; misschien omdat het zo dicht bij Italië ligt? Over het lekkere ijs was in ieder geval niks gelogen. Het smaakte inderdaad erg goed. Daarbij kreeg je ook nog eens erg veel! Een bolletje ijs leken er wel drie. Nu had ik 3 bollen ijs besteld, dus reken maar uit… Na een lekker verkoelend ijsje, liepen we door de heuvel op om een uitzicht te krijgen over Nice (ja… het was een nice uitzicht). Onderweg kwamen we nog een onzichtbaar persoon tegen. Ik vraag mij nog steeds af hoe die man het gedaan had.

Na een korte klim, kwamen we boven aan en hadden we zicht over heel Nice. Dit stelde al met al niet veel voor. Ik denk dat dit ook meer komt vanwege het feit dat ik vele malen beter heb gezien. Uiteindelijk stelt een ‘kleine stad’ als Nice dan niet meer zoveel voor. Na terug te zijn gegaan naar het hostel om even af te koelen (32 graden in de volle zon), ben ik nog door Nice gaan wandelen. Niet echt met een doel, maar gewoon om even te genieten van de stad. We sloten de dag uiteindelijk af in het Hard Rock cafe. Ik moet zeggen, dit was wel een van de betere hard rock cafés qua uitzichten. We konden op het terras zitten en keken uit over de Promenade (de boulevard dus). Een lekkere ontspannende afsluiting van de dag!