De reis gaat vandaag verder vanuit de camping waar we overnacht hebben. We moeten nog ongeveer 400 km tot we in Nice zijn. Nu is het echter wel een risico om nu te vertrekken. Vandaag is het namelijk zwarte zaterdag. Mocht je het niet meegekregen hebben, dit is de dag dat vakantie begint voor een deel van Frankrijk. Dit betekent dat het erg druk is op de snelwegen. Dit geldt ook voor het stuk tussen Montpellier en Lyon. Laten wij nou net hier langs moeten…

Wij wilden onderweg naar Nice een tussenstop maken in Marseille. Dit betekent dat we een deel van de file moeten tegenkomen. Gelukkig berekent de auto niet de kortste, maar de snelste route. Hierdoor hebben we de meeste files kunnen vermijden. Na een aantal uur rijden kwamen we in Marseille aan. Dit begon met een aanzicht van een berg waar Marseille op gespeld is; vergelijkbaar met Hollywood. In de eerste instantie vroegen we ons af of we wel op de goede plek terecht gekomen waren. Al snel bleek dit wel het geval. Wanneer je in het centrum van Marseille kwam, zag je al gauw de luxe die de stad te bieden had. Wij kwamen echter niet voor de luxe van de stad, maar voor een bezienswaardigheid.

We wilden naar een parkeerplaats rijden die aangegeven stond. Helaas moest je hiervoor reserveren. We konden iets verderop de auto parkeren. Het was mij niet duidelijk of het gratis was of niet, maar we hebben geen boete gehad dus prima. Vervolgens moesten we een stuk een berg op lopen. Inmiddels heb ik al meerdere bergen bewandeld en kan ik zeggen dat deze wel meeviel. Over het algemeen waren het makkelijke en brede paden. Eenmaal hoger aangekomen konden we verschillende kanten op. Ahmet gaf aan dat we rechtdoor moesten, maar ik zag rechts een pad wat ons iets hoger bracht. Dit pad leverde fantastisch uitzicht op. Als je mij ook op Instagram volgt, heb je dit mooie uitzicht al gezien. Ik wilde net een filmpje maken van de omgeving toen iemand uit het niets aan kwam lopen. Hij sprak in het Frans tegen ons. Wij vroegen dus of hij ook Engels kon. Dit kon hij niet. Met gebaren dachten we elkaar te begrijpen. Het leek alsof hij zonnebrand wilde. Ik vroeg dus: sun cream? Crème du soleil? Geen idee wat het in het Frans was. Hij gaf aan ja, dus pakte ik mijn zonnebrand. Nee, dit was het toch niet. Hij bleek een telefoon nodig te hebben… Ahmet leende zijn telefoon om te bellen. Helaas werkte dit niet. Daarna vroeg de vreemdeling nog om water. Ik heb hem mijn fles geleend. Hij wilde hem daarna teruggeven, maar hij mocht hem van mij houden. Was nog maar een kwart (0,25 L) ofzo; mijn karma is weer gezuiverd.

Hierna zijn we weer naar beneden gelopen en hebben we geluncht. Dit terwijl we nog steeds konden genieten van een geweldig uitzicht. Uiteindelijk gingen we verder en liepen we een stuk bergafwaarts. Dit bleek na een stukje lopen de verkeerde route te zijn. We zouden hiermee uitkomen bij een baai. Deze zag er mooi uit, maar wilden we niet naartoe. We liepen dus weer terug en namen een ander pad. Dit leidde ons tot een nieuwe plek met wederom een adembenemend uitzicht. Dit keer keken we onder andere uit over de baai waar we eerder naartoe liepen. Na genoten te hebben van het uitzicht was het hoog tijd voor mij om weer naar beneden te gaan. Ik kon mij wel insmeren, maar door het hiken ga je zweten. Hierdoor kan ik mij bijna niet insmeren. Rustig in de volle zon staan zat er dus even niet in.

Toen we bij de plek uitkwamen waar de geluncht hadden, stond er ook een groepje mensen te wachten. Ze vroegen naar ‘la mer’, oftewel de zee. We probeerden de mensen uit te leggen welke kant ze op moesten lopen. Helaas rijkt mijn Frans niet verder dan a gauche (links) en a droit (rechts). Dit was dus een beste opgave. De man en jongen met wie wij praatten behoorden tot een groep. De groep bevatte meerdere dove mensen. Alles werd hen dus uitgelegd via gebarentaal. Op een gegeven moment probeerde een van die jongens mij iets duidelijk te maken. Wijzend naar mijn shirt. Ik begreep hem niet. Ik dacht dat hij het Tommy Hilfiger logo bedoelde. Dit was het niet. Uiteindelijk strekte hij zijn arm en deed alsof hij iets vies rook. Ooowh, hij probeert duidelijk te maken dat ik veel zweet. Joh… het is nogal warm hier… xD

Na onze trip naar Marseille, gingen we door naar Nice. Eenmaal hier aangekomen hebben we de auto geparkeerd en ingecheckt bij het hostel. Het was al later, dus hoog tijd om wat te gaan eten. Ik had een leuk restaurant gevonden. Het was een restaurant in Japanse stijl. Het restaurant scoorde een 4.3 (op een schaal van 5) bij google. Dit moest wel goed zijn dus. We hadden uiteindelijk besteld en waren aan het wachten op onze maaltijd. We hoorden echter al vaak een piepje. Toen ik beter keek, zag ik dat koks druk bezig waren met de magnetron. Dit meen je niet… En ja hoor. De maaltijd was gewoon opgewarmd. Dit betekent trouwens niet dat het snel geserveerd wordt, want we moesten erg lang wachten…