Voor vandaag staat een van de trekpleisters van Zuid-Korea op het programma. Een bezoek aan Seoraksan National Park. Vanaf het plaatsje Sokcho is de berg makkelijk te bereiken per bus. Je neemt lijn 7 en rijdt in een half uurtje naar de locatie. Vervolgens koop je bij de ingang een kaartje en kun je het park in. Je kunt kiezen voor verschillende routes. Hiermee kun je verschillende dingen bekijken. We spraken onderweg backpackers die vertelden zonder voorbereiding naar het park te zijn gegaan en vanuit daar wel zagen. Ons plan dus!

We zagen al snel verschillende borden die je verschillende richtingen opstuurden. Een van de richtingen was naar Daecheongbong peak. Deze top heeft een hoogte van 1708m; dit wisten wij overigens nog niet. We zagen een bord van 10,9km naar de top. Aangezien wij kwamen voor de top, namen we deze route. Na een stuk over een vlakke weg te lopen, werd deze vervangen door een stenen pad. Al met al nog niet zo bijzonder. Het was als een wandeling in het park. We gingen er natuurlijk wel vanuit dat het nog moeilijker zou gaan worden. Het uitzicht tijdens het lopen was prachtig. Je liep langs de rivier, die er met het warme weer erg verkoelend uitzag…, tussen de bomen en het was niet toeristisch druk. De eerste stop is Biseondae. Dit is voor veel mensen al een eindpunt. Het is namelijk goed bereikbaar en je hebt onderweg mooie uitzichten. Wij wilden echter verder. Na dit punt kwam je dan ook op een splitsing. Naar links toe volg je de intermediate (gemiddeld) en naar rechts de expert route. Aangezien wij geen experts zijn, kozen we maar voor de intermediate.

De route bestaat uit verschillende wegen. Eerst een stuk intermediate, daarna een stuk advanced. Dit is onder andere terug te zien in de hoogte stijging. Het eerste stuk was dit ~25% en daarna ~32%. Het verschil zat hem vooral in het pad. Vergeleken met het eerste pad, die redelijk vlak was, werd het hier wel iets moeilijker. De paden waren voornamelijk van losse stukken steen van en rond 1-2 meter breed. Tussendoor had je stukken met trappen en looppaden. Het vervelende van de route was wel dat je constant op en neer ging. Je ging grote stukken omhoog en daarna weer een klein stukje omlaag. Sowieso had je niet echt het idee dat je veel hoger kwam. De omgeving bleef namelijk de hele tijd hetzelfde… Ik dacht gelezen te hebben dat de berg rond de 980m was. Wij waren rond de 750m toen het advanced gedeelte begon. Hier merkte je wel duidelijk verschil met de stukken ervoor.

Waar je eerst nog makkelijk kon lopen, was je nu meer een goed pad aan het uitzoeken. Veel naar voren leunen om je balans te houden en zo nu en dan kleine stukjes (echt niet veel) een beetje klimmen/klauteren. Na al ongeveer 2 uur gelopen te hebben, merkte je dat dit wel wat zwaarder werd. Opvallend was ook dat we steeds minder mensen tegen kwamen. In het begin zagen we nog best veel mensen die ons tegemoet kwamen lopen. Dit waren vooral ouderen die aan het hiken waren. Het viel mij sowieso op dat er weinig jongeren liepen. Hijgend kwamen we op een stukje rustplaats aan. Hier stond weer een bordje met hoogte aangegeven. We zaten inmiddels op 883m hoogte. Blij zei ik tegen Stephan dat we nog maar zo’n 100m hoefden. Na weer een tijdje klimmen, zagen we weer een paaltje. Ditmaal met 1069m. Hmmm… de berg was toch hoger dan verwacht…

We hadden in de eerste instantie het plan naar de top (niet wetende hoe hoog dit was…) te lopen en dan de kabelbaan naar beneden. We wisten namelijk dat er een kabelbaan was. Toen we bij het 1069m paaltje waren, liepen we een stukje verder tot we open lucht zagen. Daar naartoe lopende dachten we de top gehaald te hadden. Helaas zagen we nog een bordje met 2,4km naar de top. Waar waren wij dan? Ik ging maar eens kijken op de kaarten hoe het zat met de kabelbaan. Deze ging dus naar ene berg een stuk lager. Wij konden niet veel meer dan verder omhoog of helemaal terug. Het volgende stuk omhoog was een expert route. Dit was nog zo’n 2,4km. Wij wilden deze gok niet nemen en besloten dus terug te gaan. Eerst nog foto’s gemaakt van de prachtige omgeving waar we nu al waren. Op mijn Instagram is hier ook een 360graden video van.

Tijd voor het leukste gedeelte. Weer terug naar beneden! We hadden (naar ons idee) al liters gezweet. Het water begon inmiddels op te raken, maar geen zorgen. Waar we liepen stroomde veel water. Als je wel eens survival programma’s kijkt of simpel hebt opgelet bij aardrijkskunde, dan weet je dat je dit prima kunt drinken. Hoog in de bergen wordt het water gefilterd door de stenen. Heb hier dus gebruik van gemaakt en mijn flesjes met gratis Chaudfontaine gevuld 😇. Zoals te verwachten was de weg naar beneden een stuk makkelijker dan naar boven. Nog steeds vermoeiend. Al met al duurde naar boven iets meer dan 3 uur. Naar beneden was ongeveer iets meer dan 2 uur. Al met al zijn we van ingang heen en terug zo’n 5,5 uur onderweg geweest. Het was een mooie trip die zeker de moeite waard was!