In het vorige bericht vertelde ik al over Khao San Road waar wij naartoe wilden. Dit ging niet door vanwege de regen. Om 21.00 een nieuwe poging gedaan; gelukkig bleef het toen wel droog :)! We moesten eerst een taxi regelen. Lopen zou ongeveer een uur duren… Toen we een taxi hadden vroegen we de prijs om naar Khao San te komen. Hij zegt: 300 baht. Nadat hij onze geschokte reactie (300 baht!?) zag, zei hij 200 baht. Ik zeg tegen hem dat wij niet meer zouden betalen dan 100 baht. Nee nee nee, dat kon hij echt niet doen. Wij vertelden dus dat ze bij ons hostel 80 baht zeiden. Nou oké, 100 baht (~3 euro) is goed. 

Alleen al kijkende naar het prijsverschil is dit groot vergeleken met Nederland. De reis was ongeveer even lang als van Arnhem centraal naar Duiven station. Hiervoor betaal je in Nederland € 30,-. Dit betekent dus dat het hier 10 keer zo goedkoop is! Voor 300 baht kun je overal snel komen… letterlijk. In Thailand nemen bestuurders het niet zo nauw met de verkeersregels. Net als in Japan rijden (althans, zouden ze moeten) aan de linkerkant van de weg. De helft van de tijd vindt onze chauffeur het midden veel interessanter. Misschien wilde hij controleren of hij nog recht kon rijden (over de streep) na flink te hebben gedronken ofzo… Naast dat ze vaak niet netjes op hun baan rijden, maar ergens in het midden, zijn ze ook niet streng met het geven van voorrang. Dit is ook niet te doen, aangezien iedereen gewoon voorrang neemt. Ze gooien te pas en te onpas hun auto overal voor en tussen en de ander moet maar opletten. Het was een interessante rit :P.

Na een kwartiertje rijden, waren we op Khao San Road; een lange straat met veel eettentjes, bars en souvenierswinkels. Zoals van tevoren aangegeven stond (op websites) is dit het Mekka van Backpackers in Bangkok. Overal waren jongeren te vinden met zo hier en daar een verdwaalde oudere. Daarnaast stond het vol met mensen die je in hun club probeerden te krijgen. Overal bordjes met: Bucket 150b, beer 100b, cocktails 150b. Daarnaast lopen er vrouwen rond met armbandjes of mannen die je een pak proberen te verkopen. Het leukste is als ze je aanspreken. Komt een man naar mij toe met een boekje met pakken: “Hey, want to buy one?” Zeg ik hem nog netjes nee bedankt, komt hij er meteen achteraan: “Huh, why not!?”… Misschien omdat het 22.00 is en ik niet opzoek ben naar een pak? Ze reageren allemaal zo. Schijnbaar zijn ze erg verbaasd dat je nee zegt; zullen ze wel niet vaak te horen krijgen (:

Dan heb je nog het eten en drinken op Khao San. Overal zijn stokjes vlees/vis/kip te vinden. Heb je geen honger dan kun je gaan voor vers geperst sap, kokosnootijs of misschien een Bucket voor maar 150 baht. Oh, zou het bijna vergeten… Insecten zijn er ook te verkrijgen. Helaas heb ik hier geen foto van; ze vroegen hier 10 baht voor. Wel heb ik een schorpioen geprobeerd. Deze was erg knapperig. Vooral de scharen waren chips. Het lijf smaakte wel naar vlees, maar dan met een krokant laagje. Het was helemaal niet vies. Ik moest alleen wel even wennen aan het idee. Na de straat te hebben uitgelopen zijn we nog wat gaan drinken in een bar. Zelfs toen we al naar binnen liepen, kwam iemand ons tegemoet lopen om te vertellen hoe geweldig de bar is en we echt moesten blijven. 

Als afsluiter is er nog de terugreis naar ons hostel. Weet je nog aan het begin van de blog dat de heenreis 100 baht kostte? Ik dacht dus ook terug te kunnen voor 100 baht. Helaas wilde niemand ons voor die prijs terugbrengen. We hebben uiteindelijk een tuktuk chauffeur gevonden die ons wilde terugbrengen voor 150. Ook dat is wel leuk, want dan hebben we ook al in een tuktuk gereden. Net als al het andere verkeer, gelden wegmarkeringen of voorrangsregels schijnbaar niet voor tuktuks. Ze gaan van links naar rechts en halen aan alle kant in. Daarnaast gaat zo’n ding een stuk sneller dan ik dacht. Hij rijdt makkelijk 50km/u. Zit je achterin zo’n bakje. Ik had het gevoel dat we bij elke bocht zouden omslaan.

Deze slideshow vereist JavaScript.