In het vorige bericht zat ik nog in het vliegtuig naar Frankfurt. Ondertussen ben ik al in Tokyo. Vanuit Tokyo dan ook mijn volgende bericht. In dit bericht komt naar voren de douane op Frankfurt, oh reary in Tokyo en Karaoke tijdens het eten.

Aangekomen op Frankfurt wisten niet direct wat we moesten doen. We gingen ervan uit dat we de koffers moesten ophalen op het vliegtuig en dan voor de volgende moesten inchecken. Achteraf stom natuurlijk, want we hebben de vlucht in een keer geboekt. Sta je dan bij de bagageband te wachten met je goede gedrag… Snel nagevraagd bij iemand, waarop bleek dat het allemaal gedaan werd en wij alleen hoeven op te stappen bij de volgende vlucht. Wij dus opnieuw ingecheckt en langs de douane gegaan. Al met al hadden we genoeg tijd over en waren we ruim op tijd voor de vlucht (gelukkig)!

Vervolgens was er in Tokyo Haneda weer zo’n leuk momentje. Ahmet moest naar de wc en ik wilde alvast onze treinkaartjes gaan regelen. Ahmet had zijn spullen bij mij achter gelaten. Ik wilde dus doorlopen in een rij. Bleek daarna dat je daar je paspoort moest laten aftekenen. Ik dat laten doen met het idee dat ik daarna wacht op Ahmet. Probleem was echter dat ik achter deuren moest wachten. Ik bleef dus nog even staan, waardoor er een bewaker naar mij toe kwam om te vertellen dat ik achter de deuren moest wachten. Ik legde hem toen het probleem uit waarop hij antwoordt: Oh reary! Vol met ongeloof uiteraard. Moest toen natuurlijk meteen weer denken aan het feit dat Japanners de “l” niet goed kunnen uitspreken :P.

Uiteindelijk zijn we terechtgekomen op het station in de buurt van ons hostel. Wij met Google Maps gekeken hoe we bij ons hostel kunnen komen, maar we kwamen er zelf niet helemaal uit. Toen kwam uit zichzelf al een vrouw naar ons toelopen om te vragen of ze ons kon helpen met het vinden van de weg. Vervolgens heeft ze ons op haar route naar haar huis netjes naar het hostel. Na haar uiteraard bedankt te hebben (arrigato gozaimasu) gaf ze ons nog haar nummer. We mochten haar altijd bellen als we vragen hadden.

Vervolgens het hostel bekeken en alles uitgepakt. Daarna een douche genomen en klaar gemaakt om wat te eten. We wisten niet waar we moesten eten, tot we iemand hoorde zingen. Uit nieuwsgierigheid gingen we even kijken, waarop er iemand naar buiten kwam om ons erg enthousiast naar binnen te halen. Binnengekomen bleek dat het een klein Karaoke café was. Het idee achter zo’n café is dat je gaat zingen en plezier hebt; ongeacht hoe vals je zingt. Wij hebben hier onze eerste Japanse maaltijd gegeten en uiteraard gezongen! De nummers die we zongen:
– Righterous Brothers – You’ve Lost That Loving afdeling
– Queen – I Want To Break Free (Met Ahmet)
– Bob Marley – No Woman No Cry (met Ahmet)
– Bon Jovi – You Give Love A Bad Name (met Britse Toerist)

Deze slideshow vereist JavaScript.