We zijn weer twee dagen verder sinds de laatste blog. Ik eindigde deze blog al met de lange reisdag die in het verschiet lag. Om 09.00 stonden wij klaar op het station van Charlottesville. Hier zouden we de Greyhound (een soort Flixbus) bus naar Knoxville nemen. Terwijl we de bus instapten, vonden wij hem er nogal ouderwets uitzien. Het interieur was best wel aan vervanging toe. Aan de andere kant, wat mag je verwachten voor zo’n lage prijs?

Terwijl wij begonnen te rijden was er wat gedoe met een medepassagier. Dit was een alleen reizende vrouw uit Mexico. Ze wist niet waar ze heen moest en of ze wel goed ging. Ze sprak nauwelijks Engels en vroeg van iedereen aandacht. De buschauffeur deed een goede poging om haar te helpen. Ze liet hem haar tickets zien, maar voor hem was het allemaal ook vaag. Wat hij eruit kon opmaken is dat ze nog een flink stuk moest rijden. De vrouw begreep de chauffeur niet. Dus probeerde hij het meerdere keren uit te leggen. Zonder succes. Vervolgens begon de vrouw een uitleg in het Spaans. Geïrriteerd (op een lollige manier) als hij was vroeg de man aan de bus: “Is anyone fluent in Spanish, ‘cos I don’t.” Typische situatie waar je bij moest zijn.

Na een flinke tijd reizen, met tussendoor een aantal pauzes, kwamen we rond 18.00 in Knoxville aan. De Mexicaanse vrouw werd netjes geholpen door anderen en komt vast goed terecht. Wij bestelden een Uber en reden naar het vliegveld van Knoxville. Hier haalden wij onze huurauto op en vervolgende wij onze weg naar het pittoreske Pigeon Forge. Dit (naar ons idee) kleine dorpje/stad ligt aan de rand van de Great Smoky Mountains, een gebergte wat wij graag wilden zien. Na wat gegeten te hebben bij Hard Rock (ja dat zit hier…), reden we naar ons verblijf. Terwijl wij Pigeon Forge inreden, snapten wij steeds beter wat een Hard Rock hier deed. De hele stad (dorp?) was een grote kermisattractie. Overal flitsende borden met allemaal attracties. Het stikt hier van de Amerikaanse fastfood ketens en hotels. Pigeon Forge is zo toeristisch als het maar kan worden.

Na een nacht slapen zijn we de volgende dag als eerst onze was gaan doen. In de middag konden we vervolgens met de auto naar de Smoky Mountains. Ik had gezocht op een uitkijkpunt welke op 55 minuten rijden van ons hotel lag. Onderweg hebben we op meerdere plaatsen een stop gemaakt om te genieten van het mooie landschap. De Smoky Mountains dankt zijn naam aan de nevel die rond de bergtoppen zweven. Na ongeveer 45 minuten rijden waren wij zo hoog dat je tussen de bomen door alleen maar wit zag. Het leek net alsof wij tussen de wolken reden. Uiteindelijk kwamen we uit bij Clingmans dome. Op een hoogte van 2025m is dit het hoogste punt in het gebergte.

Na de auto geparkeerd te hebben, was het nog een stukje lopen naar boven toe. De route was slechts 0,5 mijl (ongeveer 800m). Normaal gesproken is dit niet ver. Maar met de steile helling die wij opliepen, was dit toch wel zwaar. Ik gebruik voor dit soort momenten vaak de tactiek van gewoon zo snel mogelijk omhoog lopen. Maak jezelf even boos en voor je het weet ben je boven en kun je rusten. Robin kostte dit wat meer moeite. Zuchtend en steunend liep ze naar boven. Ondertussen werd ze aangemoedigd door een passerende Amerikaan die naar beneden liep: “It’s worth it, it’s so worth it.” En weer door! Eenmaal boven aangekomen liepen we de toren op en had je een mooi uitzicht. Was het de moeite waard? Zeker! Zou het leuk zijn geweest als het iets minder bewolkt was, zodat je meer kon zien? Zeker! Als je op Google zoekt op clingmans dome, snap je dat we nu maar weinig gezien hebben. Toch is dit ook een fenomeen! Kijk hier ook een filmpje.

Aan het eind van de middag waren we weer terug bij het hotel. We waren nog steeds suf van de reis, dus hebben de avond hier doorgebracht. Tussendoor nog pizza gehaald bij Pizza hut. Nu we dan toch in Amerika zijn, kunnen we deze meteen maar meepakken. Bij het bestellen stond een brok chagrijn achter de balie. Niet erg toegankelijk zoals veel andere Amerikanen. De pizza smaakte net zo als de medewerker (horrible). Mijn eerste keer pizza hut was ook meteen de laatste. Natuurlijk hoef ik geen klasse Italiaanse pizza te verwachten, maar domino’s levert ook prima smaak.