Aan al het moois komt uiteindelijk een einde. Zo ook onze dagen in New York. Maar nog niet in deze blog, want wij hebben nog één dag te gaan. Deze dag brengen wij door rondom Central Park. Met een oppervlakte van 3,41 km2 is dit park echt enorm. Net als wat ik gisteren vertelde bij de Brooklyn Bridge, is ook dit park terug te zien in vele films/series. Maar voor we het park ingingen, hadden we eerst nog iets anders te doen.
Op 7th Avenue stapten we uit de metro. Vanuit daar was het een klein stukje lopen naar de Trump tower. Wij hebben niet zozeer iets met Trump, maar meer hoe de toren is gebouwd. Het atrium van de toren is openbaar en daar kun je rondlopen, iets eten/drinken of naar een Trump fanshop gaan. Verder is er in het gebouw niet veel te beleven. Bij het naar buiten gaan werden we nog wel even getipt door de portier. “I shouldn’t go right if I were you.” Stom dacht ik nog, aangezien wij naar rechts moeten. Toen we vroegen waarom niet, zei hij: “Tiffany (en Co) is over there.”
Vanuit de toren zijn we een klein stukje doorgelopen naar de Apple Store. Ook deze zitten in grote steden vaak in mooie gebouwen. Een bezoekje mag dan niet ontbreken. Vanuit de Apple Store staken we de straat over naar the Plaza. Dit hotel zou je kunnen kennen vanuit Home Alone 2. Dit is het hotel waar Kevin een paar dagen bleef. Naar binnen lopend herken je maar weinig vanuit de film. Je kunt dan ook niet te ver naar binnen als je geen gast bent.
Vanuit dit hotel wandel je direct Central Park in. Onze bedoeling was om hier doorheen te fietsen, maar de huurprijzen zijn nogal fors. We besloten dus eerst maar te wandelen. Als het park de moeite waard is, kun je altijd nog fietsen huren. Zodra wij het park inwandelen, zien we meteen een herkenbaar punt. De brug uit Home Alone. Na dit opgezocht te hebben, bleek het Gapstow bridge te heten. Na een stuk wandelen hadden wij beiden zoiets dat wandelen ook wel prima is. Het leek erop dat de bredere wegen ook voornamelijk voor fietsers waren. Naar ons idee zie je dan wel weer minder van het park. Na een stukje verder lopen kwamen wij langs een schaak en dam huisje. Rondom het huisje stonden schaakborden waar je beide spellen op kan spelen. Ik weet dat dammen eigenlijk een groter bord heeft, maar het gaat om het idee. Wij besloten hier een potje te dammen. Terwijl wij aan het dammen waren, kwam er nog een random eekhoorn Robin gedag zeggen. Helemaal leuk natuurlijk.
Inmiddels was het middaguur aangebroken en was het tijd voor een lunch. We wilden echter ook nog het American Museum of Natural History in en besloten dus een snack te nemen. Bij een kraampje, zoals je er zoveel van ziet in New York, kun je hot dogs, corn dogs, pretzels e.d. halen. Robin wilde graag nog een corn dog proberen, dus bestelden we die. Ik had ze in central park ook gezien voor $4. Hier betaalden we (bleek achteraf) $7,50 per stuk. Een belachelijke prijs natuurlijk. Er stonden dan ook nergens prijzen… Spijtig genoeg was de corn dog ook niet eens echt lekker. Gewoon een hotdog met droog maïsbrood. Terwijl wij naar het museum liepen, zagen we nog veel van deze kraampjes staan. Allemaal zonder prijslijst. Slim bedacht.
Bij het museum aangekomen, kan ik wederom refereren aan een film. Als je Night at the Museum hebt gezien, zal dit museum je bekend voorkomen. Tenminste, de voorkant van het gebouw. De rest van de film is gebaseerd op dit museum. Het museum is erg mooi opgezet, maar er is zo niet nagedacht over de indeling. Ik (en Robin) vind het altijd prettig als je een route kunt wandelen. Zo weet je in ieder geval zeker dat je niks mist. Bij dit museum kon je naar verschillende ruimtes op verschillende verdiepingen die op meerdere manieren met elkaar verbonden zijn. Konden onze hoofden even niet aan. Gelukkig kun je wel een app downloaden en via daar kijken naar welke ruimtes je nog moet. Er zijn ruimtes met dieren, volkeren, insecten en skeletten. De dieren zijn uiteraard allemaal opgezet. Ondanks dat, zijn de ruimtes wel mooi vormgegeven. Dit zou naar mijn idee een mooie vervanger van een dierentuin kunnen zijn.
Met een ruime 2 uur wandelen, hadden we zo goed als het hele museum gezien. Ik denk dat je hier nog wel langer doorheen had kunnen lopen, maar wij deden het uiteindelijk enigszins versneld. Heb je last van prikkels om je heen, zoek dan goed het moment uit dat je gaat. Tijdens ons verblijf was het museum vol met klassen met gillende en schreeuwende kinderen. Nu kan ik daar best wel tegen, maar dit was wel extreem. Wij vroegen ons vooral vaak af waar de leerkracht/begeleider van die kinderen was. En als we die dan zagen waarom hij/zij niet ingreep… Als ik uiteindelijk moet kiezen wat ik de mooiste ruimte vind, dan zou ik zeggen de gehele vierde verdieping. Hier vind je skeletten van dinosauriërs en verschillende (uitgestorven) dieren.
Na het museum wilden we nog een lekkernij uit New York proberen. A slice of New York style pizza. Wellicht ken je dit wel. Ik verbaasde mij er vooral over hoe je kon leven van een pizzapunt. Nu zijn deze pizza’s ook wel joekels van een pizza. Voor ons waren 2 punten genoeg als maaltijd. We bestelden beiden margarita, Robin kaas en ik peperoni. Daarbij een grote beker 7up. Deze was goedkoper en deelden we gewoon. Dan heb je uiteindelijk een lunch die bijna net zo duur is als twee corndogs. De pizza zelf was lekker. Een krokante bodem en lekkere kaas.
Na de lunch zijn we teruggegaan naar het hotel en pakten we wat rust. We hebben ons opgefrist en zijn daarna weer terug naar het centrum gegaan. We hadden nog één bestemming waar we (in de eerste instantie Robin) echt naartoe wilden. Deze avond eten wij bij Stardust. Wij wilden hier niet naartoe vanwege het eten, maar vanwege de zingende serveersters tijdens het eten. Daar aangekomen stond er een lange rij; vaak betekent dat iets goeds. We twijfelden of we hier wilden wachten, maar besloten maar te gaan staan. Na ongeveer 15-20 minuten zochten ze een tweetal en konden wij versneld naar binnen. Het eten was uiteindelijk prima, niks speciaals. Maar de hele ervaring was erg leuks. Hier krijg je een typisch Amerikaans gevoel van. Filmpjes vind je in mijn verhaal (Facebook/insta).
Mitchel op Reis 