Gisteren was onze laatste dag in Bacalar. Terwijl een taxi ons terugreed naar het centrum, viel ons wederom iets op. Dit is iets wat we de gehele reis al zien, maar schijnbaar hartstikke normaal is. Nagenoeg elke taxi chauffeur zit tijdens het rijden op zijn telefoon (nee, niet letterlijk). Ze zijn allemaal aan het appen of doen andere dingen. Wij vonden dit erg bijzonder. Met de nadruk op vonden. We zijn er inmiddels aan gewend. Het is zelfs een standaard zin geworden. “In Mexico kan alles.”

Voor we verder reizen naar Tulum, hebben we eerst nog even in het centrum van Bacalar gezeten. Hier hebben we nog wat gedronken en een spel gespeeld. Vervolgens weer de bus in voor een iets meer dan 2 uur durende reis. In Tulum aangekomen hebben we niet veel bijzonders gedaan. Tijdens het eten staat vooral het woord “fancy” centraal. Zowel bij onze lunch als het avond eten hebben we (naar ons idee) teveel geld betaald. Dit komt vooral doordat het eten heel mooi werd opgemaakt. Het oog wil ook wat, maar de smaakpapillen nog meer; de portemonnee doet altijd moeilijk en wil vooral minder. Vooral bij het avondeten (Thais) dineerden we erg luxe. De ober kwam zelfs de servet op onze schoot leggen. Beide maaltijden vond ik niet zo best. De lunch daarentegen vond Robin juist lekker.

Vandaag hadden we twee dingen op het programma staan. We begonnen met het huren van een fiets. Dit kan gewoon bij het hotel en is een makkelijke manier om over te komen. Onze activiteiten bevinden zich namelijk op fietsafstand. Daarbij zitten we iets verder uit het centrum, dus is een fiets sowieso wel welkom. De beste man probeerde nog uit te leggen hoe het slot werkte. Is niet nodig hoor. Wij komen uit Nederland. Wij weten hoe we moeten fietsen. We haalden een simpel ontbijt bij de Oxxo (ah to go van Mexico) en fietsten naar de archeologische site Tulum. Tulum is namelijk een oude Maya stad. Onderweg (zoals op de foto’s te zien) kregen we te maken met wat regen. De rest van de dag was het weer een strak blauwe lucht. Bij de site aangekomen, stonden er al mensen te wachten. Er stond een klein loket met “tickets”. Er kwam meteen een man van alles uitleggen. Hierbij noemde hij prijzen beginnend bij 20 dollar (400 pesos). Wij schrokken ervan en zeiden dat we wel verder zouden kijken. Onderweg naar de daadwerkelijke ingang (dit is best een stuk verder) kwamen we nog veel van deze nep verkopers tegen. Wij snapten niet waarom hier niks aan gedaan wordt. Je wordt namelijk makkelijk opgelicht… Maarja, In Mexico…

Na een stukje fietsen kwamen we bij de echte ingang aan. Kosten voor een kaartje? Slechts 85 pesos per persoon. Klein verschil dus. We vroegen nog hoe duur een guide was, maar pasten voor de 40 dollar (800 pesos). Uiteindelijk zijn we zelf de ruïnes gaan verkennen. Terwijl we door het regenwoud achtige gebied liepen, zweetten we ons kapot! Het was (slechts) 31 graden, maar met een hoge luchtvochtigheid. Volgens de app voelde het aan als 38, maar voor ons over de 40. Het zweet gutste er aan alle kanten uit… Het gebied van de ruïnes zelf was wel erg mooi. Overal liepen leguanen, wat het bezoek nog wat leuker maakte. Als ik de ruïnes vergelijk met het populairdere Chichen Itza, vind ik deze mooier. Chichen Itza heeft alleen een indrukwekkendere tempel. Voor beiden is wat te vinden. Na ongeveer 30 minuten pauzeerden we even in de schaduw. Dit scheelt oprecht veel. Terwijl ik mijn banaan at, kwam er weer zo’n gekke leguaan aanrennen. Robin sprong snel op van het bankje. Maar goed ook, want een paar seconde later claimde het beest de bank. Ik vond het wel gaaf, maar kreeg ook het idee dat hij naar ons kwam vanwege het eten (oeps…). Uiteindelijk deed hij niet zoveel. Als hij maar van mijn banaan afblijft! Hier nog een filmpje van het bezoek.

Na ongeveer 1 uur op het terrein hadden we alles wel gezien. We gingen terug naar alle winkeltjes een stukje voor de ingang. Op de heenweg kwamen we ook al een groepje mensen tegen die zich verkleed hadden als de inheemse bevolking (Maya’s). Terwijl wij er langs liepen wenkte hij mij al om met een (naar schatting van mij) 3 meter lange python op de foto te gaan. Robin was uiteraard al snel de hoek om. Op de terugweg wilde ik het toch wel proberen. Dit had ik de mensen daar ook verteld. Ze herkenden mij toen wij weer langsfietsen en riepen mij. Ik wilde toch wel graag een foto en ging dus weer naar ze toe. Met z’n allen pakten ze de python op en moest ik erbij gaan staan. Terwijl hij op m’n schouders lag en al die verkleedde mensen erbij kwamen, zei eentje tegen mij nog dat de foto 20 dollar kost. Klein detail… Dat vond ik toch te duur. Ze zakten nog naar 15. Met de slang om mijn nek onderhandelde ik nog naar 5, maar dit deden ze niet. Sorry, geen foto dus voor dit verhaal.

In de middag fietsen we verder naar het strand. Dit lag een stukje verwijderd vanaf de tempel. Waar veel toeristen blijkbaar naar Tulum beach gaan, fietsen wij iets verder. Je komt dan uit bij Playa Paraiso. Sommige sites omschrijven dit als een van de mooiste stranden van Mexico. Ik weet niet waar zij zijn geweest, maar wij vonden Holbox mooier. We zijn hier wel op 2 bedden gaan liggen en hebben hier wat gegeten en gedronken. Ik had weer een soort taco’s. Dit keer waren ze veel simpeler, maar wel lekkerder. Voor Robin een sandwich. Het eten en de drankjes waren als vanzelfsprekend veel te duur, maar je betaalt natuurlijk ook voor het plekje daar op het strand. Na zoveel zweten in de ochtend, was dit toch wel lekker voor een 1,5 uur. Veel langer wilden we niet blijven, omdat het anders wel heel duur wordt. En daarbij ben ik geen groot strandliefhebber. Al moet ik zeggen dat ik dit wel lekker vond.

‘ s avonds gingen we eten bij een goedkoper taco restaurant. Hier heb ik 4 verschillende soorten vlees besteld en Robin een broodje met vlees. Smaakte allemaal hartstikke goed! Daarbij een grote beker horchata (mijn nieuwe favoriete drankje hier) en de maaltijd is compleet. Terwijl wij aan het eten waren, kwam er een Mexicaans gezin aan een tafel zitten. Zien wij oma? een flesje cola aan de lippen van haar kleinkind zetten alsof ze de fles geeft. Wij schatten het kind op 1,5 maximaal 2 jaar. Komt hij weer: In Mexico is… We sloten de avond af in een bar met live muziek voor we terug fietsten naar ons hotel.