Het was een flinke klus. Na gisteren moesten we bedenken wat we vandaag gaan doen. We hebben in 1,5 dag tijd eigenlijk bijna alles van Praag al gezien. Toch is er nog genoeg te doen in deze prachtige stad. Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe lekker het is om gewoon door de straten te wandelen. Iedere keer nemen we weer een ander zijstraatje en zo kom je elke dag weer iets nieuws tegen. Zo dachten we gisteren alle snoepwinkeltjes op rondom het oude centrum wel gehad te hebben, maar zagen we vandaag toch weer een nieuwe.

We begonnen de dag bij het dansende huis. Onderweg hier naartoe liepen we langs een park waar live muziek gespeeld werd. Bleek dat we op een Jazz Festival terrein waren aanbeland. Het festival is georganiseerd door de Tsjechië radio vertelde een man ons. Er wordt lekker harde muziek gespeeld; absoluut geen jazz. Het festival start om 15.00. Misschien wel iets voor later. Aangekomen bij het dansende huis (gebouw), bleek dit een architectonisch hoogstandje. Het gebouw is namelijk niet recht, maar bestaat uit allemaal kronkels. Dit geeft dan de illusie alsof het huis danst. Wij vonden dit iets minder. Misschien als je teveel gedronken/gerookt heb krijg je dit idee wel. Als je nuchter bent niet…

Vanuit het dansende huis liepen we langs de rivier naar de zaterdagsmarkt. Deze markt loopt langs de rivier op en ziet er erg gezellig uit. Langs de kade waren ook allemaal cafeetjes te vinden. De ingang van elk café was wel bijzonder. Het bestond uit een grote ronde glazen ruit. De gehele ruit draait open wanneer het café geopend is. Op de markt aangekomen baalden we dat we al hadden ontbeten. Voor een volgende keer kun je dit ook prima op de markt doen. Overal worden lekkernijen aangeboden wat een goed ontbijt kan zijn. Voor nu hield ik het maar bij een kopje cappuccino. Ik had het niet verwacht, maar het drankje was erg lekker. Beter dan ik in een gemiddeld café krijg. Op de terugweg van de markt kwamen we weer langs het dansende huis. Robin zag mensen bovenop staan en wilde kijken of we hier misschien naartoe konden. Je kan inderdaad het dak op tegen betaling of met consumptie. Wij besloten hier dus lekker wat te drinken en te genieten van het uitzicht.

Voor de middag hadden we in de planning om een boottour over de rivier te nemen. Op internet vonden we Venice Boat tours. Deze waren we gisteren ook al tegenkomen. Vlak voor Charles bridge staat het namelijk vol met mannen in matrozenpakjes. Zij bieden een boottocht met gratis drankje en ijsje/gingerbread aan. Gingerbread zou je kunnen vergelijken met ontbijtkoek. De tocht zou zo’n 45 minuten duren. Eenmaal op het water snapten wij wel hoe ze de tijd vol krijgen. Jeetje wat vaart deze boot langzaam… De boot vaart vooral rondom Charles bridge. Je gaat dus niet heel ver de rivier op. Dit was ergens wel jammer. Wel kregen we goede informatie van de gratis audio guide. Dit kon ik mooi gebruiken voor mijn blog van gisteren 😜. De tour op zichzelf was wel leuk, maar niet onwijs bijzonder.

De rest van de middag bestond uit het drinken van een kop koffie bij de Starbucks. Althans voor mij dan, aangezien Robin even over Wenceslas Square wilde lopen (lees: shoppen). Onderweg naar dit plein, kwamen we langs nog een marktje in een zijstraat. Hier liepen we ook nog even overheen. Ik zag een mooie magneet liggen en wilde deze wel kopen. Er stond alleen geen prijs bij… Ik zag een verkoopster staan en vroeg haar dus hoe duur de magneet was. Ze verwees naar een collega die een beetje verdekt in haar kraampje stond. Chagrijnig (waarschijnlijk omdat ze iets moest doen) stond ze op. Ik vroeg haar hoe duur de magneet was. “It’s vwiftwyeen.” Daar kon ik niks van maken… Ik vroeg haar dus “Fifty?” Chagrijnig herhaalde ze het bovenstaande. Tot tot drie keer aan toe. Ik gaf haar dus maar een briefje van 100 en kreeg nog net niet een muntje van 50 teruggegooid. Iemand heeft denk ik een slechte verkoopdag.

Dan was het voor Robin nu eindelijk tijd om echt te gaan shoppen. Ze ging ervan uit binnen één uur weer terug te zijn. Dit tot ze een extra straat vond waar nog meer winkels zijn. Geeft mij mooi de tijd om mijn blog te schrijven. Om half 6 hadden we gereserveerd bij Hard Rock café. Dit kan natuurlijk niet ontbreken bij een bezoek aan een grote stad. Zoals ik van Hard Rock gewend ben, heb hier heerlijk gegeten. Dit samen met een nieuw Tsjechisch bier (staropramem). Ditmaal een ongefilterd en donker (stout) bier. Dit werd uiteraard weer geserveerd met een flinke schuimkraag. Dit is blijkbaar waar de Tsjechen van houden. Over bier gesproken. Dit is sowieso wel echt een ding in Tsjechië. Overal vind je bier en zie je mensen met bier lopen. Toeristen doen hier trouwens graag aan mee. We hebben voornamelijk veel groepen Engelse toeristen gehoord. Als je wel eens dronken Engelsen dan snap je goed dat deze niet te missen zijn. Zij gaan zich zo overdreven dom en luidruchtig gedragen. Wij liepen vandaag tussen 10 en 11 door de straten van Praag. Wij zagen toen de eerste mensen al aan het bier. Waar je zin in hebt.

Na Hard Rock zijn we even teruggegaan naar het hostel. Hier even gerust en gekeken waar we iets konden drinken. We wilden graag naar een café/kroeg waar live muziek zou zijn. We liepen van de ene naar de andere bar, maar vonden niks fatsoenlijks. Toen we er niet meer veel zin in hadden, wilde ik nog 1 bar proberen. Toen we de straat in kwamen lopen hoorden we de muziek al op de straat. Het leek gezellig (en vooral erg druk) te zijn in de kroeg. We besloten hier maar iets te gaan drinken. De muziek was goed evenals de sfeer. Zo speelde de gitarist een akoestische versie van Bohemian Rhapsody. Er werd ook goed meegezongen. “MAMA!”. Veel verder dan dit kwamen de Tsjechen daar ook niet 🙈. Beetje jammer dat de gitarist ongeveer 10 minuten nadat wij binnenkwamen al stopte met spelen… Het blijkt dat de bar maar tot 22.00 luidruchtig kon zijn. Pissen we toch net naast de pot. Nu hebben we in ieder geval een leuke bar voor morgen!