Gisteren is het al begonnen. De reis zet voort in Normandië. Het dorpje Bayeux op zichzelf is niks bijzonders. Wij kwamen hier speciaal voor de stranden. Als je een beetje geschiedenis kennis hebt, dan weet je dat de geallieerden in Normandië geland zijn om Europa te bevrijden. Onze eerste stop was dan ook bij de beroemdste van de drie stranden, namelijk Omaha beach.

Het was een klein half uurtje rijden naar Omaha beach. Dit start al met de mooie landschappen van Normandië. Het is alleen wel jammer dat alles nogal vergeeld is. De zon schijnt hier immers best wel veel. Opvallend is dan ook de vele maïsvelden waar je langsrijdt. Na de auto geparkeerd te hebben, vroegen we ons af of we wel op de goede plek waren… We zagen namelijk wel een boulevard met een strand en een groot beeld, maar verder niks. Ik had ergens verwacht iets van ruïnes ofzo te zien, maar er was niet echt iets. Er was wel een herdenkingsbeeld geplaatst en een aantal informatieborden langs de rand. Wat je wel kreeg was een bepaald gevoel. Als je naar de zee kijkt en je inleeft in wat een Duitse soldaat hier gezien zal hebben. Een enorme invasie aan schepen dat je tegemoet vaart. Ook vanuit een ander perspectief gekeken. Ben je een (vaak jonge) soldaat die op de stranden afvaart en alleen maar enorme bunkers ziet. Niet wetende wat het strand je gaat brengen. Dit gedachten maken wel indruk als je daar loopt; en vooral als je je beseft dat dit 76 jaar terug daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. We besloten uiteindelijk om een stuk over het strand te lopen. Schoenen uit en met de voeten even lekker in het water.

Vanuit het strand liepen we door naar het Omaha herdenkingscentrum. Ik moet zeggen dat dit museum mij enigszins tegenviel. Ik heb inmiddels best wel wat oorlogsmusea gezien en vond deze niet zo bijzonder. Er was wel veel te zien, maar dat was het ook. Ze hadden veel spullen. Er zat niet echt een verhaal met uitleg bij. Er stonden wel informatieborden, maar deze sloten (naar mijn idee) te weinig op elkaar aan. We waren dan ook vrij vlot door het museum heen. Terug naar de auto en op naar de volgende plek.

Onze volgende stop was de Normandy American Cemetery. Dit is een gedenkplaats voor de overleden militairen bij Normandië. Je kent de foto’s misschien wel; enorme rijen met witte kruizen (of jodensterren) achter elkaar. Ik wist ook wel dat dit veel graven waren, maar ik was toch verbaasd over de hoeveelheid van de graven. Er leek geen eind aan te komen. Ik moet sowieso mijn complimenten geven aan de organisatie die dit alles bijhoudt. Het herdenkingscentrum is erg mooi ingericht en super goed bijgehouden. Het ziet er daadwerkelijk uit als een rustplaats voor de overleden militairen.

Onze laatste stop was bij Point de Hoc. Dit is een van de plekken op Omaha die de geallieerden moesten veroveren. Point du Hoc is een enorme klif. Tijdens de oorlog stond hier een aantal Duitse houwitsers (kanonnen). Het doel van de Amerikaanse rangers (elite eenheid) was om de kanonnen te vernietigen. Hiervoor moesten ze eerst de 30 meter hoge klif op om bij de kanonnen te komen. Op de klif was wel meer te zien. Zo vond je bijvoorbeeld de nodige resten van waar de bunkers stonden, maar ook de plateaus waar de kanonnen hebben gestaan. Naast het oude oorlogsmaterieel, krijg je ook nog eens erg mooie uitzichten op de klif zelf. Dit is dus zeker wel een bezoekje waard als je hier bent. Tip van de dag, neem je tas waar zonnebrand crème inzit mee! Ik had m’n tas in de auto laten liggen, maar merkte dat ik de zonnebrand wel nodig had. Ik weet niet hoe het in Nederland is, maar terwijl ik dit typ is het 34 graden volop zon. Goed insmeren is dus wel een must…

Uiteindelijk hebben we dag afgesloten in Bayeux. Hier een beetje rondgelopen, wat gedronken, wat gegeten en weer terug naar de camping. Hopen dat deze nacht minder koud is dan de vorige en dat ik wat meer slaap kan pakken :).