We zijn weer een jaar verder en het is tijd voor een nieuwe serie blogberichten. Eigenlijk zou ik een week geleden, op 20 juni, naar Mexico zijn gevlogen, maar er kwam helaas iets tussen… Dus in plaats van te bloggen vanuit Mexico, is het nu Frankrijk geworden! Met de auto ben ik samen met Ahmet naar Parijs gereden. Vanuit daar rijden we naar verschillende plekken in Frankrijk.

Om te beginnen met de reis naar Parijs toe. Heb je wel eens met de auto door Frankrijk, of specifieker Parijs, gereden? Waarschijnlijk ken je dan de ‘horror’ verhalen van het rijden daar. De asociale rijstijl van de Fransen, maar vooral ook de enorme drukte in Parijs. Aangezien zoveel mensen het zeggen, zou er wel een kern van waarheid in moeten zitten toch? Niks was minder waar… Ik heb er vrij weinig tot bijna niks van gemerkt. Ik kon eigenlijk best wel ontspannen rijden overal. Het zou twee redenen kunnen hebben denk ik. Wellicht is het rustiger vanwege corona. De andere (minder waarschijnlijke) reden zou kunnen zijn dat ik begin van de middag al in Frankrijk/Parijs was? Opvallend vond ik wel het aantal flitspalen. Dit is echt niet normaal. Dit was in zowel België als Frankrijk. Niet dat ik constant moest afremmen, want in Frankrijk mag je wel gewoon 130 km/u; schijnbaar hebben ze daar geen last van CO2 uitstoot…? Het was vooral dat het er echt veel achter elkaar waren. In flitsmeester kun je altijd beoordelen of de flitspaal er nog staat. Ik had hem nog niet kunnen beoordelen of er kwam al een tweede melding binnen.

Eenmaal aangekomen bij de gereserveerde parkeergarage liepen we al tegen ons eerste probleem aan. De persoon bij wie we het gereserveerd hadden was in de verste verte niet te bekennen. Ik dus gekeken via de site waar we de plek gereserveerd hadden, zag ik staan dat hij de reservatie gemist had. Lekker dan… Sta je dan midden in Parijs. Snel gingen we opzoek naar een andere parkeerplaats. Deze was lastig te vinden, omdat veel ‘goedkopere’ (nog steeds veel te duur) parkeerplaatsen vol waren. Ik had ook een bericht naar iemand gestuurd op mobyparking. Via deze website hadden wij ook onze eerste parkeerplaats geboekt. Verrassend genoeg reageerde hij (Sebastiaan) nog binnen 10 minuten. Ik vertelde hem dus dat we in de buurt stonden van zijn parkeerplaats. Dit klopte helaas niet helemaal, want hij had zijn parkeerplaats verplaats. Geen probleem! Wij waren allang blij dat we een parkeerplaats hadden.

Onderweg naar Sebastiaan, moesten we dus weer een stuk door Parijs heen. Uiteindelijk waren we in de buurt van de plek die Sebastiaan had aangegeven en inderdaad stond iemand op de hoek te wachten. Drie keer raden wie dat is…? Hij kwam bij ons in de auto en leidde ons naar de parkeerplek. Dit was door smalle straatjes tot een punt waar we tussen de cafés doorreden. Uiteindelijk gaf hij aan links af te slaan. Ik dacht al, hoe kan dat nou, aangezien je dan tussen 2 terrassen doorrijdt. Daar naartoe kijkend, zag ik dat er een garagedeur tussen de terrasjes zat. Vanuit hier kwamen we aan in een privé parkeerplaats. Hij haalde zijn auto weg en wij konden die van ons parkeren. Vervolgens hebben we Sebastiaan bedankt en zijn nummer gekregen voor het geval we nog iets nodig hadden. Goed geregeld dacht ik zo!

Vanuit de parkeerplaats was het maar zo’n 15 minuutjes lopen naar ons hostel. Hier kregen we te horen dat onze kamer nog is geüpgraded naar een privé kamer in plaats van dorm (slaapzaal). Waarom? Geen idee, but I’ll take it. We hebben onze spullen gedropt en zijn naar ons eerste bezoek gelopen: de Sacré-Coeur. Dit is een grote witte basiliek die op een heuvel staat. Dit maakt het een bijzondere plek om naartoe te gaan. In mijn middelbare schooltijd, zo’n 12 jaar geleden, ben ik ook nog in Parijs geweest. Ook op deze plek. Ik weet mij van toen nog te herinneren dat er overal donkere mensen rondliepen die armbandjes probeerden te verkopen. 12 jaar later lopen diezelfde mensen er nog steeds om armbandjes te verkopen. Daarnaast stikt het er ook van de verkopers van eiffeltorentjes. Al met al heb je vanuit deze plek een mooi uitzicht om over de stad te kijken. Toch heb je hierin altijd baas boven baas.

Vanuit de Sacre-Coeur was het een flink stuk lopen. We liepen naar het centrum van Parijs. Je komt dan uit bij de Arc de Triomphe. De bouw voor de boog is ooit gestart door Napoleon en wordt nu gebruikt als herdenkingsmonument voor de eerste wereldoorlog. Normaal is dit het drukste plein van Parijs en lijkt het een grote chaos. Ik vond het nu echter relatief rustig. Nog steeds wel druk, maar niks bijzonders. De drukte wordt voornamelijk veroorzaakt door de 12 straten die samen komen op deze ‘rotonde’. Ik had de boog al vaker op foto’s gezien, maar in het echt is hij toch nog een stuk mooier. Vooral als je ziet hoe enorm de boog is.

Vanuit de Arc, gingen we door naar het andere hoogtepunt van Parijs; de Eiffeltoren. Natuurlijk kan dit niet ontbreken aan deze reis. Rondom de Eiffeltoren was alles afgezet. Wanneer je naar binnen wilde, moest je eerst door een controle. Hierbij werd uiteraard een mondkapje verplicht. Eenmaal binnen, kun je op twee manieren de Eiffeltoren in. Dit kan via de trap of met de lift. Wij wilden kaartjes kopen voor de trap. Begrijpend lezen blijft hierbij een dingetje. Na ongeveer 10 minuten in de rij te hebben gestaan, las ik het bord naast de rij en kwam ik erachter dat deze rij alleen voor de lift was… Eeeen door naar het andere loket waar geen rij stond. Zo konden we in één keer door met de trap naar boven. Als eerst kom je op de eerste verdieping (duh…) op 57 m hoogte. Hier konden we mooi een stop maken voor een bezoek aan het toilet. Vervolgens gingen we verder omhoog naar de tweede verdieping. Deze bevindt zich op 116 m hoog. Vanuit hier krijg je een mooie 360 graden view van de stad. Een mooie plek om even uit te waaien.

Na nog even te hebben gezet op Champs de Mars (het park naast de Eiffeltoren, zijn we doorgelopen naar het Hard Rock café. Hier hebben we de rest van de avond doorgebracht.