De eerste echte dag is aangebroken in Seoul. Na gisteren te zijn aangekomen en te hebben genoten van een heerlijke BBQ, was het nu tijd de stad in te gaan. We begonnen bij een cafeetje iets verderop bij ons hostel. Hier zat een kleine bakkerij. Dit is lekker voor een keer, maar naar mijn idee aardig aan de prijs. Het ontbijt kostte zo’n € 7,50. Dit kan natuurlijk een stuk goedkoper bij een convenience stores (vergelijkbaar met AHtoGo) als 7eleven.

Na een ontbijt en bezoekje aan een convenience store, pakten we de metro naar een centraler deel van de stad. Hier zijn veel van de must see plekken van Seoul te vinden. Voor 1850W (ongeveer € 1,40) kun je een enkele reis kopen naar het stadscentrum. Je krijgt dan een kleine plastic kaart waarmee je incheckt. Ze hebben hier nog een mooi systeem van gemaakt. Bij de aankoop van je kaartje betaal je namelijk 500W (0,40) borg. Als je uitcheckt en je kaart weer inlevert bij een automaat, krijg je de 500W terug. Dit om het weggooien van het kaartje te voorkomen. Tot zover werkt dit al goed. Na het kopen van het kaartje, was het nog even kijken naar welke lijn we moesten pakken. Ik had de kaart er pas net bij gepakt, toen een voorbij lopende Koreaan vroeg of ze kon helpen. We wisten al waar we naartoe moesten, dus was het niet nodig, maar wat een service.

Eenmaal in het centrum aangekomen, zijn we als eerst naar Gyeongbokgung Palace gegaan. Dit is het voormalig paleis van de vroegere koning van Korea. We wilden naar binnen lopen, maar werden tegen gehouden door “bewakers”. We dachten dat je misschien maar op bepaalde tijden naar binnen kon, dus wachtten we netjes. Toen begon een aantal mannen net vlaggen een soort mini parade te lopen. Vervolgens hoorden we getrommel en kwam er nog een groepje (7) aanlopen. Blijkbaar was dit een wisseling van de wacht. Leek vooral op veel ceremonieel gebeuren; hebben we dat ongepland ook maar weer gezien. Vervolgens konden we door naar het paleis. Over de grootte wist ik nog niet zoveel en ik dacht dat de binnenplaats het meest bijzonder was. Het bleek echter dat achter de binnenplaats nog een enorm gebied was met het leefgedeelte. Bij het kopen van de kaartjes, zagen we dat er een gratis Engelse tour startte om 13.30. Natuurlijk zijn wij beiden Nederlanders en pakken we alles wat gratis is aan. Op naar de tourgroep.

Onze tourleidster was een vrouw die verstand van zaken had. Ze gaf goede informatie (waar ik jullie niet allemaal mee zal vervelen) en zorgde voor interactie met haar toeristen. Zo vertelde ze bijvoorbeeld: “En hier zien we het paleis van de koning. Jullie weten natuurlijk welk dier hierbij staat afgebeeld *glimlach*… doodse stilte… inderdaad! Een gouden draak”. Zo ging dat de hele tour door. Natuurlijk weten wij alles al, maar omdat de tour toch gratis is, vertel het nog maar een keertje. Het is jammer dat ik geen schrijfblok mee had, anders schreef ik mee. Verder was het wel een interessante tour. Ook het gedrag van andere toeristen tijdens zo’n tour is enorm interessant. De tourleidster vertelt dat je bij het raam naar binnen kunt kijken om de troon te zien. Als een stelletje schapen loopt iedereen netjes naar het middelste raam. Hier begint iedereen snel een foto te maken van een troon. Althans, snel, als je überhaupt je camera over de hoofden van alle andere dringende mensen kunt krijgen. Hadden ze iets meer tijd genomen (5 seconden ofzo) en rond gekeken, dan had je gezien dat er aan beiden zijkanten ook twee grote ramen te vinden zijn. Hier stonden rechts 3 toeristen en links niks.

Na een tour van ongeveer een uur, liepen we verder naar Bukchon Hanok Village. Dit is een gebied (dorp) in de stad waar alle gebouwen nog zijn gebouwd in traditionele bouwstijlen. Dit betekent veel huizen van hout, met typisch gerafelde daken. Naar mijn idee werd het gebied ook vooral gekenmerkt door de lange stijle straten. Naast de oude gebouwen, waren er (meer onderin) souvenirshops en eetgelegenheden. Prima plek voor een ijsje met groene thee smaak. Het zag er allemaal wel leuk uit, maar was verder niet heel bijzonder.

Vanuit Bukchon zijn we doorgelopen naar Gwangjong market. Dit is the place to be voor streetfood in Seoul. Misschien heb je de serie streetfood op Netflix gezien. De aflevering Seoul is ook op deze markt opgenomen. Het vrouwtje waar de hele aflevering om draait was dan ook onze eerste stop. Op de hele markt worden veel dezelfde gerechten gereserveerd. Hier deed deze vrouw eerst ook aan mee (toen ze net begon). Ze besloot uiteindelijk over te gaan op het maken van noodles. Ze snijdt deze met de hand. Bij de soep werd kimchi geserveerd. Naast de soep bestelden we ook een portie dumplings. De meeste lezers zullen dit kennen als gyoza van het sushi restaurant. Dumplings komen in veel verschillende landen voor. Gyoza is de variant uit Japan. De dumplings die wij hadden waren met vlees en kimchi. Beiden smaakten erg goed. Ze eten hier ook met andere stokjes. Tot nu toe waren dit volledig metalen ronde stokjes. Vaak zijn ze van hout of plastic met hoeken eraan. Voor Stephan was het nogal moeilijk om goed te eten. Toen ik al klaar was, leek hij nog te moeten beginnen. De medewerkers van het kraampje zagen dit ook en boden (uit medelijden waarschijnlijk) een vork aan. Na de lekkere maaltijden zijn we opzoek gegaan naar andere kramen die in de Netflix serie kwamen. Helaas vonden we deze niet; toch nog maar een keer op onderzoek uitgaan.

Wanneer je Gwangjong Market uitloopt, loop je bijna direct tegen de volgende activiteit aan: een bezoek aan de Cheonggyecheon beek. Deze beek van (volgens mij) 5,4km stroomt dwars door het centrum van Seoul. We zochten een plekje langs de kant van de rivier, deden de schoenen uit en hebben heerlijk met onze voeten in het koele water gezeten. Na een lange dag met veel wandelen, is zoiets echt heerlijk. Na een tijdje zitten, zijn we nog doorgelopen naar het begin van de beek. Dit zou zijn bij een kleine waterval waar ’s avonds allemaal lampen oplichten. In tegenstelling tot de verschillende foto’s die ik op internet gevonden had, viel het in het echt wel een beetje tegen. Het leek of veel van de lampen kapot waren…

De blog sluit ik af met een lekkere snack die we op het einde gehaald hadden. Een veel gegeten snack is de zakken chips met een schildpad erop. Hier zijn veel verschillende smaken van die je natuurlijk allemaal wilt proberen. Aangezien alle tekst in het Koreaans staat, hebben we er maar een gepakt. We vonden het nog het meest in de buurt komen van een soort popcorn. Niet echt heel zoet, maar met een lichte zoete tint eraan. Op het metrostation was het weer even zoeken naar de juiste lijn. Voor ik het wist stond er weer een Koreaan bij mij om zijn hulp aan te bieden. Ideaal zoiets!

Note: een aantal foto’s mis ik nog. Heb problemen de camera te verbinden…