Vandaag de tweede en laatste dag in Bárcleona. Op de planning stond vooral het bezichtigen van werken van de bekende architect Antoni Gaudí. Iedereen die Barcelona kent, zou Gaudí ook moeten kennen. Wanneer je er geweest bent zeker. Het is namelijk een boegbeeld voor de cultuur van Barcelona.

De eerste bezienswaardigheid en meteen de grootste is Sagrada Familia. De bouw van deze enorme basiliek is begonnen in 1882. De oorspronkelijke architect, del Villa, kreeg na 1 jaar echter ruzie met de opdrachtgever, waarnaar de bouw werd overgedragen naar Gaudí. Gaudi heeft eerst de originele kerk afgebouwd en heeft er daarna zijn eigen draai aan gegeven. Dit is in de typische Gaudí stijl, namelijk organische architectuur. Een organische stijl heeft niet echt specifieke kenmerken, omdat het in deze stijl draait om werkwijzen en achtergronden. Wist ik dit al, nee hoor, maar Wikipedia is een goede vriend. Ik kende de organische stijl wel, maar dacht dat je vooral moest werken met golvende vormen; vooral weinig rechte lijnen (geometrisch). De organische vormen in de werken van Gaudí is denk ik hetgeen mij trekt in zijn stijl. Kijkend naar de Sagrada Familia, is het een andere basiliek dan anderen. Dit komt voornamelijk door de stijl waarin het gebouwd is. Ik wilde dan ook erg graag naar binnen om te zien hoe het er daar uitzag. Helaas mocht dit niet baten, want de tickets waren die dag uitverkocht. Ik had al online gekeken, maar hoopte dat ze misschien aan de poort nog zouden verkopen.

Helaas, maar het is niet anders. Dan maar naar de Starbucks voor een frappucino. Na een bezoekje aan de Starbucks door naar een andere grote bezienswaardigheid in Barcelona, Park Güell. Let hierbij op de uitspraak van het park. In Nederland spreekt iedereen het uit zoals je het in het Nederlands zou zeggen (guwel). In Spanje wordt het echter uitgesproken als park Guee. Is wel handig om te weten als je de weg zoekt naar het park. Aangezien het rond lunchtijd was, leek het mij tijd om wat te gaan eten. Ik dus zoeken naar een goed Catalaans restaurant in de buurt van het park. Op 20 minuten loopafstand was de dichtstbijzijnde. Aangezien ik niet vies ben van een beetje lopen, dit maar gedaan. De momenten die volgen wordt ik altijd intens gelukkig van. Stel je voor: Het park ligt op een heuvel/berg, het is 33 graden, je loopt vooral in de zon en de afstand is 20 minuten. Natuurlijk zou ik mezelf niet zijn, als ik nog een paar keer verkeerd loop. Dat bij elkaar opgeteld kom je bij het restaurant aan; dorstig, bezweet en warm. Bij het restaurant kon ik vervolgens een feestje bouwen, want het was nog gesloten… Altijd fijn dit. Maar geen zorgen. Want op een 30 minuten loopafstand vanaf de metro was ook een restaurant. Zou dus ongeveer 10 minuten moeten zijn van waar ik nu ben.

Na een stukje lopen kwam ik inderdaad bij het restaurant aan. Het is een lokaal tapas restaurant. Er waar geen plaatsen meer, maar ik kon wel aan de bar eten als ik wilde. No problemo señor. Ik dacht aan wat tapas was. Allemaal kleine gerechten die je bestelt. Kijkend naar de kaart bestelde ik dus drie dingen: Patates bravas, varkens vlees en gefrituurde kabeljauw (kibbeling dus). Ik vond het echter al best prijzig, maar dacht dat het wel goed moest zijn voor een lokaal restaurant. Om dit alles weg te spoelen nam ik er ook nog Estrella bier bij (typisch Spaans bier). Vervolgens kwam het eten. 4 lappen vlees, een bord vol patates en een schaaltje vol met kabeljauw balletjes. Waar is de traditie gebleven van kleine hapjes. De man naast mij moest al lachen. Volgens mij zei hij ook iets van is dat allemaal voor hem 😅. Sir, you don’t know me. I’ll eat everything, challenge accepted! Ik ben uiteindelijk best ver gekomen. Er bleven slechts vier vis balletjes over. Althans, visballetjes, wat visballetjes moesten zijn. Ik proefde namelijk maar weinig vis. Daarbij waren ze ook erg droog. Ik had dus geen zin om dit naar binnen te proppen.

Een zeer goed gevulde maag bracht gaf mij energie voor de volgende stopt, park Güell. In het park zijn twee gedeeltes. Het buitenste en het binnenste deel. Het binnenste deel moet je voor betalen en staan werken van Gaudi. Dit is dan ook een museum. Het buitenste deel is het park zelf. Ik wilde het binnenste deel graag zien, maar wederom was dit voorlopig uitverkocht. Ik kon wel naar binnen, maar dan pas 20.00. Dit duurde mij te lang, dus moest ik het doen met een glimp van de werken. Daarna nog door het park gelopen en het (volgens mij) hoogste punt met uitzicht over de stad opgegaan.

Over hoge punten met uitzicht gesproken. Mijn laatste stop van de dag was bij de bunkers van Carmel. Deze plek kwam ik op het internet tegen als bezienswaardigheid. Het is een van de hoogste punten in de stad en biedt een prachtig uitzicht. Ik was wel nieuwsgierig, want heb nog nooit iemand hierover gehoord. Na een korte klim, met uiteraard weer vermoeide mensen om mij heen 😂, kwam ik boven bij de bunkers aan. Deze bunkers werden vroeger gebruikt om de stad te beschermen in de tijd van de Spaanse burgeroorlog. Nu biedt het vooral een prachtig uitzicht over de stad. Ik heb al veel steden van boven gezien, maar ik denk dat dit een van de mooiste is. Genietend van de laatste restjes zon, heb ik hier nog even genoten van de de stad. Van alles wat ik van Barcelona gezien heb, staat deze plek bovenaan het lijstje van must do in Barcelona. De dag heb ik afgesloten in het Hard Rock cafe onder het genot van live muziek. Althans, genot, ik vond ze niet heel goed. Maar het bekijken van een band is altijd leuk.