De plaats (dan) om de weg (do) te leren (ko) oftewel Kodokan. Zoals ik in mijn vorige bericht vermeldde zou ik gisteren bij Kodokan (dojo opgericht door Jigoro Kano) meetrainen. Mijn eerste training was bij een kata training. Ik heb hier het Nage No Kata geoefend. Het idee bij de kata training is dat je jouw kata met je partner aan een instructeur laat zien. Vervolgens kan de instructeur jou tips geven. Ik had uiteraard geen partner en dacht al dat ik niet kon trainen. Een van de instructeurs had ondertussen een partner voor mij geregeld. Mijn partner was naar schatting tussen de 75 en 85 jaar. Wat ik kon laten zien was dus de vorm, zonder te werpen. Vervolgens kreeg ik tips van de instructeur en moest ik het kata herhalen. Het was echter wel eens lastig met mijn partner. Ik had namelijk het idee dat hij dement aan het worden was en elk moment bewusteloos kon raken. Nadat ik het kata twee keer had uitgevoerd stopte mijn partner ermee; hij kon niet meer verder. Later heb ik het kata nog uitgevoerd met een van de instructeurs (ook zonder te werpen). De instructeur leek erg positief over het kata en zei dat ik zeker nog terug moest komen; als het kon met partner :P.

Na kata training ben ik een verdieping hoger gegaan naar de hoofddojo van het Kodokan instituut. In de hoofddojo werd randori geoefend. Ik werd al snel aangesproken door iemand of wij uchi komi konden doen; hij moest namelijk nog warm worden (ik misschien ook nog wel een beetje). Voor degene die het niet meer weten: Bij uchi komi zet je tien keer een worp in zonder te werpen. Wat mij is opgevallen bij judo waaraan ik heb deelgenomen in Japan, maar ook wat ik heb gezien, is dat er weinig techniek word toegepast bij uchi komi. Veelal gaat het erom snel heen en weer te stappen lijkt het voor mij. Daarnaast wordt er hard aan elkaar getrokken voor balansverstoring; het gaat dus veel op kracht. Naar mijn idee heeft dit uchi komi dan ook geen bijdrage aan het bijschaven van technieken waarvoor het wel wordt gebruikt (wat ik begrijp van studenten). Het werkt echter wel goed om snel technieken te leren inzetten en als warming-up. Daarnaast denk ik dat uchi komi bij kinderen om een plaatje in hun hoofd te krijgen van een techniek. Na de warming up heb ik een randori gedaan. Deze randori was tegen een Argentijn. Ik heb mezelf hierin best goed staande gehouden. Hem de nodige keren geworpen, zelfs soms geworpen. Ben er hierin ook achter gekomen dat ik in randori graag een uchi mata over links werp ^^. Na de partij met de Argentijn had ik een gesprek met hem over de training. Het gaat dus als volgt. Je komt naar dojo, wordt warm en gaat daarna naar verschillende personen om de randori met hen te doen. Je moet dus zelf randori partners vinden. Als je vervolgens vragen hebt ga je naar de sensei. Zo niet, dan doe je gewoon 2 uur lang randori tachi-waza (staand) en ne-waza (grond). Er was nog een uur te gaan en zat hier niet op te wachten. Ik was al verkeerd terecht gekomen tijdens de eerste randori en was al twee uur bezig. Ik had gehoopt dat ik misschien meer instructie zou krijgen. Maar de voornaamste instructie bij randori is veel oefenen….

Vandaag weer een nieuwe dag met weinig op het programma. Als eerst ben ik naar Shibuya gereisd. In Shibuya vind je het bekende kruispunt waar dagelijks duizenden mensen oversteken. Uiteraard was dit voor mij een bezichtiging waard. Vanuit de Starbucks kun je een mooi beeld krijgen van het kruispunt van bovenaf. Helaas is het erg moeilijk een plek bij het raam te krijgen. Ik heb dus uiteindelijk een beetje tussen de mensen door een filmpje kunnen maken. Het is wel erg leuk om te zien. Je zit te kijken naar alle mensen die oversteken. Vervolgens gaan de lichten op rood en binnen no-time staat het weer vol met mensen. Na Shibuya ben ik naar Takeshita Dori gelopen. Dit is een lange en erg drukke straat met volgens de beschrijving vele eettentjes en winkels. Het wS inderdaad erg druk, er waren veel winkels, maar de eettentjes vielen mee. Wel heb ik bij een van deze tentjes een Japanse crêpe gehad. Dit is een dunne pannenkoek met daarin wat je wil. In mijn geval was dit banaan, slagroom, vanille ijs en chocoladesaus. Vervolgens wordt de pannenkoek opgerold tot een soort puntzak. Deze crêpe vond ik tegenvallen. Ik heb echter eerder wel crêpes gehad die erg lekker waren!

Nog een leuk dingetje om te vertellen was tijdens mijn lunch. Ging lekker vies vet eten bij de Mac Donalds. Geen gekker dingen, gewoon een simpele big Mac. Als het geen gekke dingen zijn, waarom vermeld ik dit dan? Waar Japanners veel aandacht aan besteden zijn hun gerechten. Als een gerecht geserveerd wordt moet het er goed uit zien. Dit heb ik tot nu toe overal meegemaakt, maar dat ik het ook zou zien bij de Mac….! Ik ben het vaker tegenkomen, maar kwam er dan pas achter als de ik burger at. In Nederland krijg je je burger vaak alsof alles vanaf 5 meter afstand op de burger is gegooid; in Japan dus niet, zoals je ziet. Het komt in de buurt van wat je daadwerkelijk op het plaatje ziet 😜!

Om de dag af te sluiten heb ik kushiyaki gegeten. Dit zijn gegrilde satestokjes (met iets erop uiteraard). Je kunt hier voor 100 yen per stokje eten. Ik zag het als een kans om nog wat gerechten uit te proberen. Ik heb onder andere varkenslever (echt een afrader), krokante kippenhuid (geen aanrader), varkensbuik (zeker doen) en vlees van het voorhoofd van een varken (niet overslaan) gehad. Al met al goed, en in een zekere mate best goedkoop, gegeten.