Een van de laatste dagen in Kyoto breekt aan en het is tijd voor een actieve dag. Vandaag gaan we naar de Fushimi Inari Shrine , ook wel de berg van 1000 torii genoemd. Dit zijn er niet een paar, maar letterlijk duizenden. Natuurlijk nemen wij hierbij geen normale route, maar een speciale route. Deze speciale route is een moeilijkere route dan de standaard route. De standaard route betaalt uit alleen trappen. De route die wij namen was wel moeilijker, maar ik ben blij dat we hem gelopen hebben.

We kwamen op de route een Koreaan tegen. Zijn naam is Zhang …. nog iets. Ben blij dat ik het eerste stukje onthouden heb :P. Samen met hem zijn we de berg op en af gegaan. Het was wel fijn dat hij erbij was; hij spreekt namelijk een beetje Japans. Hij kan zich in ieder geval verstaanbaar maken en begrijpt tot een zekere hoogte wat de ander zegt. Zo kwamen we eerst langs het huis van een oud vrouwtje. Zij vertelde ons dat we nog op de goede route lagen en dat we ons konden afkoelen met wat water; het was namelijk ongelofelijk warm. Mijn hele shirt was gewoon nat van het zweet. Na wat verkoeling gingen we verder. Zo kwamen we op een platform terecht. Hier hebben we een korte stop ingelast, aangezien we net een zware klim hadden gehad. Toen we hier zaten kwam er ineens een oude man ook het platform op.

De man zag er erg vermoeid uit en hijgde zo erg dat het leek of hij op het punt stond dood te gaan. Wij hebben de man dus water en eten aangeboden. Water had hij zelf, maar het eten was hij dankbaar voor. Hij vertelde ons vervolgens dat hij ook op weg was naar de top. Hij is ondertussen al 72 jaar, maar was nog steeds actief. Het viel Zhang … op een gegeven moment op dat de man bijna geen knokkels meer had. De man legde daarna uit dat het van het stoten kwam. Ik dacht dus meteen aan karate en vroeg dit ook. Inderdaad, hij doet aan Kyokushin Karate.  Vervolgens vroeg ik hem naar zijn graad. Hieruit bleek dat hij de 6e dan behaald had. Vervolgens liet hij kort een paar stoten zien. Was erg mooi om mee te maken. We hebben de man bedankt en zijn verder omhoog gegaan.

Eenmaal op de top aangekomen viel het uitzicht tegen. Er was namelijk niet echt veel te zien. Toen we weer naad beneden liepen, kwamen we op een plek die wel een mooi uitzicht gaf. Je keek tussen de bomen door uit op Kyoto. Beneden aangekomen namen we afscheid van Zhang … en gingen we wat te eten halen. We kwamen zo terecht bij rijst. Dit was echter niet zomaar rijst, maar rijst in gefrituurd deeg. Daaroverheen wat saus en dit samen op een stokje. Misschien zou het niet het eerste zijn dat je koopt, maar het was wel erg lekker!

Om de dag af te sluiten zijn we naar de Kiyomizu tempel gegaan. Dit is een deel van Kyoto wat gebouwd is in traditionele Japanse stijl. Vanuit deze straten kon je omhoog lopen naar een tempel. De tempel die er zagen vonden we niet echt bijzonder. Dit komt misschien ook omdat we al zoveel tempels hebben gezien; het is niet echt speciaal meer. Het uitzicht over Kyoto dat we kregen was ook niet echt bijzonder, aangezien we dat een paar uur terug nog gezien hadden. Was dus niet erg leuk. Om het erger te maken begon het ook nog eens te regenen; keihard te regenen. Wat hier wel grappig aan was, waren de fietsende Japanners. Bijna elke Japanners heeft op zijn fiets namelijk een houder zitten waar zijn paraplu in kan.

Deze slideshow vereist JavaScript.